بزرگنمايي:

پیام خوزستان - در جریان دیدار فینال جام حذفی فوتبال بین دو تیم پرسپولیس و داماش صحنه‌های زشتی رقم خورد که شاید تاکنون فوتبال دنیا به چشم ندیده بود و نه تنها برگزاری آن در ورزشگاه فولاد منفعتی برای فوتبال خوزستان نداشت، بلکه باعث تخریب سخت‌افزار فوتبال استان و خدشه به اعتبار فوتبال ایران و خوزستان شد.
به گزارش ایسنا – منطقه خوزستان، شب گذشته در جریان فینال جام حذفی بین دو تیم پرسپولیس و داماش اتفاقات ناگوار و تلخی رخ داد که می‌توان گفت تاکنون نیز فوتبال دنیا شاهد آن نبود ولی برای بار دیگر فوتبال ایران توانست این نوع هنجارشکنی و سوء مدیریت در فوتبال را به نام خود ثبت کند.
از آن‌جا که فینال جام‌حذفی با عنوان یادواره آزادسازی خرمشهر نام‌گذاری شده است، دو سال پیش مسوولان فدراسیون فوتبال در اقدامی فرهنگی تصمیم گرفتند که این فینال هر ساله در خرمشهر برگزار شود ولی پس از اتفاقات ناگوار سال گذشته و آن اتفاقات تلخ در ورزشگاه نفت و گاز اروندان خرمشهر و همچنین آماده نبودن زمین چمن این ورزشگاه و در حالی که گفته می‌شد این میزبانی به مشهد سپرده خواهد شد، سازمان لیگ دو سه روز پیش به یک‌باره اعلام کرد که اهواز و ورزشگاه تازه تاسیس شهدای فولاد، میزبان جام حذفی است.
در حالی که تمام مسوولان فکر می‌کردند که برای برگزاری این دیدار در ورزشگاه شهدای فولاد آماده‌اند و از اتفاقات هفته گذشته دیدار سپاهان و پرسپولیس در نیمه‌نهایی جام حذفی و فینال سال گذشته جام حذفی در خرمشهر درس گرفته‌اند و در بحث مدیریتی نیز کاربلد شده‌اند، اما شب گذشته چنان اتفاقات تلخی در ورزشگاه فولاد رخ داد که شاید تا سال‌‌ها چهره بدی را از فوتبال ایران در ذهن مردم جهان ترسیم کند.
در این دیدار تمام آن مسوولانی که با کت و شلوار در ورزشگاه حاضر بودند و شاید فکر می‌کردند این بار مدیریت‌شان جواب داده و با آسودگی خاطر می‌توانند در مراسم جشن قهرمانی هر یک از تیم‌های پرسپولیس یا داماش خودی نشان دهند، کاملا در اشتباه بودند و حتی نتوانستند از عهده یک بلیت‌فروشی ساده و اختصاص عادلانه ورزشگاه به هواداران دو تیم برآیند تا جایی که ورزشگاه به جای این‌که مملو از هواداران دو تیم باشد، به رنگ قرمز درآمد و در اختیار پرسپولیسی‌ها قرار گرفت و بعد هم اعتراض به حق داماش و تاخیر بیش از دو ساعته در آغاز بازی که تاکنون فوتبال دنیا به چشم ندیده بود.
از نکات قابل توجه و قابل تامل این دیداری که بیشتر به میدان جنگ شبیه بود تا میدان فوتبال، تکرار رفتار زشت عده‌ای از هوادارانی بود که دست از تخریب ورزشگاه‌ها بر نمی‌دارند؛ در این دیدار شکسته شدن صندلی‌های ورزشگاه تازه تاسیس شهدای فولاد و بارش صندلی در ورزشگاه و همچنین آسیب به ورزشگاهی که قرار است مایه مباهات مردم خوزستان باشد، شرم‌ساری را به بار آورد.
سوال این است که چرا وقتی قابل حدس بود بیش از 40 هزار هوادار و خارج از ظرفیت 30 هزار نفری ورزشگاه فولاد، برای تماشای این دیدار در اهواز حاضر ‌شوند و هنوز نیز ورزشگاه فولاد کاملا آماده برگزاری چنین میزبانی بزرگی نبود و حتی پارکینگی نیز ندارد، برای فینال انتخاب شد تا اکنون هزینه‌های بسیاری را روی دست مسوولان شرکت فولاد بگذارد؟ اگر هم مسوولان باوجود این‌که می‌دانستند این ورزشگاه هنوز آماده نیست و به دلایلی که تنها خودشان می‌دانند تصمیم به برگزاری بازی در این ورزشگاه گرفتند، چرا هیچ طرح و برنامه‌ای برای بلیت‌فروشی و کنترل سکوها نداشتند و اجازه دادند خیلی راحت از سر سربازی که آمده بود تنها وظیفه‌اش را انجام دهد، آن‌طور خون جاری شود؟
قرار بود ورزشگاه مدرن فولاد مرهمی بر دل مردم خوزستانی باشد که علی‌رغم داشتن سرمایه بسیار در استان، شاید از خیلی از امکانات سخت‌افزاری به‌روز دور هستند اما اتفاقات فینال جام حذفی نشان داد که بی‌‌تدبیری در عده‌ای از مسوولان دست‌اندرکار برگزاری این میزبانی بیداد می‌‌کند و همچنین مشخص نیست فرهنگ هواداری فوتبال در ایران تا کی قرار است خود را با شکستن صندلی‌ها و سر و دست هواداران و خون‌هایی که از سر تماشاگران جاری می‌شود، نشان دهد.
بازی شب گذشته پرسپولیس و داماش نه تنها درآمدزایی و منفعتی برای فوتبال خوزستان نداشت، بلکه باعث تخریب سخت‌افزار فوتبال استان و خدشه به اعتبار فوتبال ایران و خوزستان شد و در حالی که قرار بود تصویر خوبی از فوتبال خوزستان و ایران به دنیا نشان داده شود، همه چیز با بی‌تدبیری و بی‌مسوولیتی عده‌ای مسوول رنگ باخت. اکنون هم مشخص هم نیست کدام مسوول سازمان لیگ و فدراسیون قرار است پاسخگوی این بی‌تدبیری و خسارت وارده باشد.
فینال جام حذفی با تمام حواشی و اتفاقات تلخ خود به پایان رسید اما اکنون باید از مدیران فوتبال پرسید برای برگزاری یک فینال خیلی ساده جام حذفی چه امتیازی به خودشان می‌دهند؟ به نظر می‌رسد عدم پایبندی به قوانین در نظر گرفته شده، استفاده از نیروهای ناکارآمد در مدیریت ورزش و به ویژه فوتبال، خانه‌نشین شدن کاربلدان و اجحاف در حق تماشاگران از جمله موارد قابل تامل در نقش بستن چنین صحنه‌های زشتی در فوتبال ایران است و آیا وقت آن نیست که وزارت ورزش تغییر اساسی در خیلی از بخش‌های این فوتبال ایجاد کند تا فوتبالی که زیبنده کشور باشد، به همگان نشان داده شود؟
یادداشت از پریسا زنگنه‌منش - ایسنا خوزستان
انتهای پیام