پیام خوزستان - اهواز-مسجد حضرت صاحب الزمان(عج) اهواز، مسجدی است که بچه های این دنیای دیجیتالی، کودکانه هایشان را به آنجا آورده و با امام جماعت به اشتراک می گذارند تا مشق شب «ایمان قلبی» را آغاز کنند.

خبرگزاری مهر -گروه استان‌ها- زهرا کاظمی منش: پلان اول: از عقربه‌های ساعت چیزی سر در نمی‌آورد! دوست نداشت ساعت قرار را به او یادآوری کنند؛ در ضمیر ناخودآگاهش آموخته که «قرار باید دلی باید باشد!» عقربه کوچک روی هفت و عقربه بزرگ روی 6 که جا خوش می‌کردند، سریع به سمت اتاق پذیرایی رفته و پرده را کنار می‌زد. آسمان رو به تاریکی است؛ این یعنی وقت قرار فرا رسیده و باید آماده شد.
قبل از آماده شدن، نامه نوشته شده را تا کرده و در جیبش می‌گذارد. روبروی آینه قدی می‌ایستاد و چادرِ کش دارِ سفید و پر از شکوفه‌های صورتی اش را بر سر می‌کند؛ منتظر پدر و مادر می‌شود تا تنها سر قرار حاضر نشود!
پلان دوم: اذان مغرب در حال پخش است و بزرگ و کوچک خود را برای اقامه نماز آماده می‌کنند. نامه را در جیبش جابجا می‌کند. «الله اکبر» مکبر را که می‌شنود، بلند می‌شود و نماز را با دیگران به جماعت می‌خواند. نماز که تمام می‌شود، به اندازه قد و قواره خودش، پرده قسمت زنانه را کنار می‌زند و خود را به «حاج آقای مسجد» می‌رساند.

حاج آقا در حال خواندن دعا است. نامه را از جیبش در می‌آورد و به ایشان می‌دهد. حاج آقا هم لبخند بر لب، نامه را باز می‌کند: «الف، ب ، پ، ت ،......».
این تمام نامه «زهرا سادات» بود برای «حاج آقای مسجد»! حروف الفبایی که مادر مشق شب دختر چهارساله اش کرده و پدر نظاره گر دستان لرزان دردانه‌اش موقع نوشتن بود.
پلان سوم: «زهرا سادات خانم» 22 ساله نگاهش به عقربه‌های ساعت است. روبروی آینه قدی می‌ایستاد، روسری گل دارش را مرتب می‌کند؛ نگاهی به چادر سفید و پر از گل‌های قرمزش می‌اندازد و روی صندلی می‌نشیند! هم همه ای به پاست! عقربه‌ها دارند خود را به 7 و 30 دقیقه شب می‌رسانند. اما زهرا سادات می‌داند که «قرار باید دلی باشد!». نگران نیست! آرام در گوش کسی که نگاهش از عقربه‌های ساعت جدا نمی‌شود زمزمه می‌کند: «أَلا بِذِکرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوب » تا بی قراریش برقرار شود! این آیه از قرآن را همیشه در مسجد شنیده و ذکر هر دقیقه و ساعتش است.

صدای یا الله گویان «حاج آقای مسجد» و صلوات جمعیت به گوش می‌رسد. « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» و خطبه عقد جاری می‌شود. با شنیدن صدای « قَبِلْتُ » از سوی زهرا سادات و داماد، صلواتی ختم و قرار، برقرار شد!.«با یاد خدا دل‌ها آرام می گیرند».
«حاج آقای مسجد» دست در جیبش می‌کند و نامه 18 سال پیش «زهرا سادات خانم» را به رسم یادگاری به آقا داماد می‌دهد. آقای داماد نامه را با شور و شعف باز می‌کند: «الف، ب ، پ، ت ،......»
پلان چهارم: این یک داستان واقعی است؛ داستان مشترک کودکی، جنب و جوش، بدو بدوها در صحن و نقاشی کشیدن بچه‌های مسجد حضرت صاحب الزمان ( عج ) اهواز که حالا قد کشیده‌اند و دعای عاقبت بخیری «حاج آقای مسجد» بدرقه راهشان بوده و هست.
مسجد صاحب الزمان ( عج ) اهواز قدمتی 65 ساله دارد. مسجدی قدیمی در خیابان «شهید کرمی خراط » منطقه باغ شیخ، یکی از مناطق قدیمی اهواز که از بدو ساخت تا سال 1370 مسئولیت امامت جماعت آن بر عهده «مرحوم آیت الله ابن العلم » بود و از سال 71 تا کنون بار این مسئولیت را «حجت الاسلام و المسلمین سید محسن شفیعی» بر دوش می‌کشد.
مسجد، کتاب، لبخندِ حاج آقا؛ عکس ثبت شد!
علی یکی دیگر از بچه‌های مسجد صاحب الزمان ( عج ) است. از کودکی پا به این مسجد گذاشت. از همان بچگی شیفته لبخند پدرانه «حاج آقای مسجد» شده بود. علی حالا 28 سال سن دارد و چندسالی است به عنوان یکی از عکاسان حرفه‌ای خوزستان فعالیت می‌کند اما مسجد صاحب الزمان ( عج ) جز لاینفک خاطرات اوست و هنوز هم به آنجا سر می‌زند و پای صحبت‌های «حاج آقای مسجد» می‌نشیند.

علی در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: قبل از متولد شدنم، در این محله ساکن بودیم؛ از بچگی علاقه ایی به فوتبال و بازی‌های خیابانی نداشتم و بیشتر وقتم را با کتاب‌های مصور و بعد داستان‌های هزار و یک شب و کتاب‌های کودک می‌گذراندم اما یادم هست گاهی هم به مسجد صاحب الزمان ( عج ) می‌رفتم.
او این را هم تأکید می‌کند که رفتن به مسجد بیشتر برای بازی کردن با بچه‌ها در آنجا بود.
علی در خصوص چگونگی شکل گیری ارتباطش با امام جماعت مسجد می‌گوید: پدرم به دلایل کاری، بیشتر در سفر بود و هر وقت می‌آمد من را به کتاب فروشی محله می‌برد. بیشتر اوقات حاج آقا شفیعی را آنجا ملاقات می‌کردیم؛ روزی پدرم به ایشان گفت علی از الان سوال می‌کند اشکالی ندارد این کتاب را بخرم؟ پول همراهت هست؟ و حاج آقا احسنتش را با لبخندی که زد در ذهنم ثبت کرد و این جرقه اصلی شکل گیری ارتباط جدی من با مسجد و حاج آقا شفیعی شد.
مسجد درس زندگی و اخلاق می‌دهد
او ادامه می‌دهد: بعدها این ارتباط شکل قوی‌تر و جدی تری به خود گرفت چون احساس می‌کردم فضای مسجد و ارتباط با حاج آقا، درس زندگی و اخلاق می‌دهد.
علی می‌گوید مسیر کاری خود را هم از مسجد صاحب الزمان ( عج ) پیدا کرده و در این خصوص عنوان می‌کند: عکاسی را از برنامه‌های مسجد صاحب الزمان ( عج )، منبرهای حاج آقا، شب‌های محرم و نشست‌های درون مسجد شروع کردم تا با یکی از بچه‌های مسجد فعال در یکی از خبرگزاری‌های استان آشنا شدم. این آشنایی من را وارد دنیای خبر و عکاسی خبری کرد. هنوز هم به رغم مشغله کاری، از فرصت‌هایم برای رفتن به مسجد محله و نشستن پای منبر حاج آقا شفیعی استفاده می‌کنم و خدا را شاکرم که بیشتر اتفاق‌های خوب من در زندگی از مسجد صاحب الزمان ( عج ) شروع شد.
کودکان مسجد صاحب الزمان ( عج )، اسم‌ها، نقاشی‌ها و خاطره‌ها!
عکس و فیلم حضور کودکان و ارتباط حجت الاسلام و المسلمین سید محسن شفیعی به عنوان امام جماعت مسجد حضرت صاحب الزمان ( عج ) اهواز با این کودکان، دست به دست بسیاری از بچه مسجدی‌ها و حتی غیر مسجدی‌ها است! عکس و فیلم‌هایی که «حاج آقای مسجد» از آنها بی خبر است چون معتقد است اگر کاری هم برای این کودکان انجام می‌دهد، دلی است!

وی در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: امام جماعت یک مسجد باید باور داشته باشد همه نمازگذارها خانواده او هستند. حس بسیار خوبی است وقتی نوزادی را بعد از تولد به مسجد می‌آورند و بنده اذان را در گوش ایشان اقامه می‌کنم و بعد از گذشت سال‌ها و نظاره گر بودن رشد این بچه در مسجد، خطبه عقدش را هم بخوانم و حتی بعد از گذشت چند سال، افتخار اقامه نماز در گوش فرزندش هم نصیب بنده شده باشد.
امام جماعت مسجد صاحب الزمان ( عج ) خاطره نوشتن حرف الفبا توسط زهرا سادات چهار ساله را هم نقل می‌کند و ادامه می‌دهد: بعد از نماز مغرب و عشا کاغذ را به من رساند و من نیز به یادگار این کاغذ را نگه داشتم. 18 سال بعد از آن روز، وقتی خطبه عقد زهرا سادات خانم 22 ساله را خواندم، آن کاغذ را به همسرش هدیه دادم. نقاشی‌ها را با اسم کودک و تاریخ نگهداری می‌کنم و تا کنون عددشان به 25 نقاشی رسیده است.
وی تأکید دارد: اسم کوچک بچه‌ها را به طور حتم یاد می‌گیرم چون حس خوشایندی را برای آنان ایجاد می‌کند. در نماز واجب محدودیت‌هایی داریم اما در نمازهای مستحبی هیچ ایرادی ندارد وقتی کودکی که دستش را برای ادای احترام دراز می‌کند، دست در دست او بگذاریم. روی منبر در حال سخنرانی هستم و کودکی با شتاب رو به روی من می‌ایستد و می‌گوید: سلام حاج آقا و من پاسخ سلام این کودک را می‌دهم. اینگونه است که می‌توان به کودک آموخت که سلام مستحب است و جواب آن واجب و این در ذهن کودک ثبت می‌شود.
مسجد، قرارگاه مرکزی نهادهای دینی
حجت الاسلام شفیعی در خصوص اهمیت جایگاه مسجد در شکل گیری شخصیت کودکان می‌گوید: نهادهای دینی یکی از تأثیرگذاران مثبت است و مسجد هم به عنوان قرارگاه مرکزی نهادهای دینی، می‌تواند در امر شکل گیری شخصیت کودکان کمک بسازیی داشته باشد؛ حسینه، هیأت، تکیه، کانون قرآن و دیگر مراکز دینی پیرامون مسجد معنا پیدا می‌کنند. به تعبیر قرآن « لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَی التَّقْوَی مِنْ أَوَّلِ یَوْم » یعنی مسجد بنیادی است که از آغاز بر اساس تقوا برپا شده و قرارگاه یکتاپرستی و توحید است.
وی ادامه می‌دهد: تربیت و شکل گیری شخصیت فرزند یکی از اساسی‌ترین و مهم‌ترین وظایف والدین است. وقتی به منابع دینی مراجعه می‌کنیم، خواهیم دید این وظیفه از دوران تکمیل نوزاد مورد توجه و اهمیت قرار گرفته است.

حجت الاسلام شفیعی مقوله تربیت کودکان را بسیار پیچیده می‌داند و در توضیح آن می‌گوید: به طور معمول شخصیت پدرها و مادرها در شرایطی شکل گرفته که وقتی خود در جایگاه پدر و مادر می‌خواهند شخصیت فرزندشان را شکل دهند، آن شرایط گذشته دیگر پاسخگو نیست. علت این موضوع نیز تغییر سریع گفتمان اجتماعی است.
شکل گیری شخصیت کودکان
امام جماعت مسجد صاحب الزمان ( عج ) ادامه می‌دهد: در فرایند شکل گیری شخصیت کودکان، عوامل تأثیرگذار مثبت و منفی در کنار والدین هستند و بیشترین تلاش یک پدر و مادر، حذف عوامل تأثیرگذار منفی و تقویت عوامل تأثیرگذاری مثبت است؛ امروزه با توجه به شرایط بد اجتماعی، یکی از مجموعه‌هایی که می‌تواند به شکل گیری شخصیت کودکان کمک کند، مسجد است و مساجد می‌توانند معین و دستیار خوبی برای والدین در تربیت فرزندانشان باشند.
حجت الاسلام شفیعی بر این باور است که فرماندهان قرارگاه مساجد، امامان جماعت هستند و در این خصوص عنوان می‌کند: امامت جماعت یک مسجد باید در تنظیم روابط هیأت امنا و مدیریت پایگاه مساجد نقش ایفا کرده و مدیریت داشته باشد اما در کنار این مسائل توجه به کودکان و نوجوانان در مساجد از سوی امام جماعت یک مسجد بسیار مهم است چراکه مسجد می‌تواند جای پای اعتقادات دینی را در ذهن و دل پاک کودکان محکم کند.
کودکان را از مسجد نرانیم
وی می‌افزاید: کودکان آپارتمان نشینِ امروز وقتی فضای وسیعی را می‌بینند، به اقتضای سن و سال و طبیعت پرنشاطشان، به جست و خیز می‌پردازند و گاهی مؤمنان حاضر در مسجد فکر می‌کنند این موضوع با عبادت در مسجد سازگاری ندارد. بچه‌ها نباید به این دلیل از مسجد رانده شوند چون دوران کودکی، دوران احساس و عاطفه است و جایی برای استدلال و گفتگو ندارد. کودکان امروز، جوانان آینده هستند و باید بپذیریم حتی در سخت‌ترین و پیچیده‌ترین مقطع‌های زندگی، خاطرات خوشِ بودن در مسجد را فراموش نمی‌کنند از این رو نقش امام جماعت بسیار مهم است که رابطه خوبی بین کودکان و نوجوانان با مسجد ایجاد کند.
پله نخست ارتباط کودکان با مسجد
فاطمه معین زاده، کارشناس امور تربیتی کودکان در خصوص شکل گیری ارتباط مساجد و کودکان در گفتگو با خبرنگار مهر ، می‌گوید: زمانی می‌توان بر تأثیرگذار بودن فعالیت‌های فرهنگی تربیتی مساجد صحه گذاشت که کودک، بعد از مدتی حضور پراکنده در مسجد، به خواسته خودش و نه به اصرار والدین، برای حضور در مسجد پافشاری کند و خود، تمایل به حضور دائمی و همیشگی در آن فضا داشته باشد.

وی ادامه می‌دهد: توجه به نیازهای روانی و عاطفی کودکان از جمله محبت، احترام، تشویق و بزرگداشت شخصیت کودک، ایجاد نشاط و شادابی با انجام بازی‌های تحرکی و هیجانی، ترغیب و تشویق کودک به تفکر خلاقانه و نیز ایجاد فضای رقابتی سالم، در کنار اقامه نماز، قرائت قرآن و آموزش مفاهیم دینی و عقیدتی، عواملی هستند که موجب تأثیرگذاری بیشتر فعالیت‌های مساجد بر شخصیت کودکان و ترغیب آنان به حضور همیشگی در فضای معنوی مسجد می‌شوند اما ارتباطی که بین امام جمعه مسجد با کودک شکل می‌گیرد، پایه و اساس این حضور قلبی خواهد بود.
معین زاده در خصوص نقش امام جمعه در ترغیب کودکان برای حضور در مسجد می‌گوید: خداوند در قرآن خطاب به پیامبر ( ص) می‌فرماید: «وَلَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِک » ای پیامبر اگر بد اخلاق بودی همه از دورت پراکنده می‌شدند. در این خصوص باید گفت آن چیزی که اسلام و شیعه را سر پا نگه داشته، بخشی از آن همان خوش اخلاقی هاست و چه بهتر که این خوش اخلاقی از سوی امام جماعت برای جذب کودکان به یک مسجد باشد چراکه شکل گیری شخصیت یک کودک و حتی یک نوجوان در مسجد، سال‌ها بعد و در سن جوانی به ثمر می‌نشیند.
به گزارش خبرنگار مهر ، در دنیای دیجیتال امروز، کودکی که کودکانه هایش را به مسجد می‌آورد و با امام جماعت آن مسجد به اشتراک می‌گذارد یعنی اینکه می‌خواهد مشق شب الفبای «ایمان قلبی» را آغاز کند و وقتی ایمان کودکی قلبی شد، پای همه چیز به معرکه دلش باز می‌شود؛ استقامت، قناعت، پایداری به شرع و شریعت، عاشقانه زیستن با اهل بیت علیهم السلام و اعتقاد قلبی به ولایت و این معرکه تا همیشه همراهش خواهد بود.
پس برای حضور پررنگ و مؤثر در مساجد، امامان جماعت می‌توانند با برقراری ارتباطی دوستانه با کودکان، خشت این بنا را درست و محکم بگذارند. بنا که محکم ساخته شد می‌توان سرود: «تویی آنکه خیزد از وی، همه خرمی و سبزی».