چاپ

پیام خوزستان - در حالی شب گذشته سیداکبر پورموسوی از هدایت تیم فولادخوزستان برکنار شد که به نظر می‌رسد این اقدام باشگاه بیشتر برای راضی نگه داشتن هواداران معترضی بود که برد و باخت تیم چندان برای آن‌ها مهم نبود.
در حالی که تمرین عصر فولاد نیز زیر نظر پورموسوی برگزار شد، باشگاه فولاد برای ماندن یا برکناری پورموسوی تشکل جلسه داد؛ جلسه ای که اعضای هیات مدیره در نهایت رای به برکناری پورموسوی دادند.
در این جلسه علت برکناری این مربی نرسیدن فولاد به اهداف از پیش تعیین شده در لیگ هجدهم مطرح شد، در حالی که خیلی از کارشناسان، این تصمیم را فوتبالی ندانستند و نظرشان این است که رای به برکناری پورموسوی بیشتر برای راضی نگه داشتن آن عده هوادار معترض صورت گرفت.
پورموسوی وقتی مجددا کار خود را در فولاد برای لیگ هجدهم آغاز کرد، بازهم با حواشی بسیاری از سوی همان عده هوادار مخالف که فصل گذشته نیز مخالف سرمربیگری او در فولاد بودند، مواجه شد، به صورتی که به گفته خود پورموسوی "تفاوت اعتراض این عده هوادار نسبت به فصل گذشته این است که سال گذشته از دقیقه 60 به بعد به ما ناسزا می‌گفتند ولی امسال از دقیقه 30 به بعد شروع به فحاشی می‌کنند."
این‌که باشگاه فولاد پس از دو پیروزی، دو تساوی و دو شکست که از نظر خیلی از کارشناسان فوتبال نتیجه بدی تا هفته ششم لیگ نیست، تصمیم به برکناری این سرمربی گرفت، حق این باشگاه و امری طبیعی در فوتبال محسوب می شود و خود مربیان نیز خوب می دانند که جایگاه با ثباتی ندارند و با کوچکترین لغزش، رفتنی خواهند شد ولی از آن جا که فوتبالی ها دلیل اخراج پورموسوی را آرام کردن آن عده هوادار مخالف از سوی باشگاه می دانند، این یعنی بها دادن اشتباه و بیش از اندازه به هوادار؛ هواداری که طی سال های اخیر جایگاه و نقش خود در فوتبال را فراموش کرده و شاهد هستیم بیشتر باشگاه های فوتبال ایران با این موضوع که هوادار از روی سکو برای باشگاه تعیین تکلیف می کنند، مواجه هستند.
اگر دلیل اصلی فولاد راضی نگه داشتن این عده تماشاگر که در هر بازی به نحوی به دنبال برهم زدن آرامش تیم و سرمربی بودند و گاها برد و باخت تیم هم برای‌شان مهم نبود و دست از ناسزا گفتن در هیچ شرایطی بر نمی داشتند، باشد این یعنی فرار رو به جلو این باشگاه که به جای حل مساله به پاک کردن صورت مساله پرداخته است.
باتوجه به ساختار تشکیلاتی فولاد و نظم و انسجام مدیریتی این باشگاه، انتظارات از باشگاه فولاد بیش از دیگر باشگاه ها است و انتظار می رفت که این باشگاه برای همراه کردن هواداران خود دست به اقدام دیگری می زد؛ به طور مثال این باشگاه می توانست نظم بیشتری به کانون هواداران خود بدهد تا این تیم پرطرفدار خوزستانی از چنین مشکلات و حواشی خارج شود.
اگر قرار باشد هر باشگاهی برای آرام کردن هواداران و همراه کردن آن ها، دست به اقدامات این چنینی بزند، دیگر در این فوتبال سنگ روی سنگ بند نخواهد شد و این فوتبال جذابیت‌های خود را از دست می دهد و جولانگاه حواشی‌ها خواهد شد.
در فصل جاری لیگ برتر، تیم هایی مانند استقلال تهران و پرسپولیس که سابقه قهرمانی در لیگ برتر را هم دارند، تاکنون نتوانسته اند با آن همه هزینه های گزاف، عملکرد چندان مناسبی در فصل جاری داشته باشند ولی مسوولان این باشگاه‌ها پس از شش هفته، تصمیم به برکناری شفر و برانکو نگرفتند، بلکه در تلاش هستند تا شرایط بهتری را برای تیم های خود فراهم کنند تا تیم‌های‌شان با آرامش بیشتری در مسابقات شرکت کنند، تصمیمی منطقی که باشگاه فولاد هم می‌توانست بگیرد ولی درنهایت همان چیزی شد که هوادار می‌خواست.
در مدت اخیر کمپین های مختلفی برای برکناری پورموسوی در فضای مجازی به راه افتاده بود، مثل "نه به پورموسوی"؛ کمپین هایی که هیچ موقع نخواهند توانست به فوتبال خوزستان که عنوان مهد فوتبال کشور را به یدک می کشد، کمک کنند. فرقی نمی کند پورموسوی سرمربی فولاد باشد یا مربی دیگری، فقط هوادار این فوتبال باید بپذیرد که وظیفه آن، تنها حمایت از تیم است نه تعیین تکلیف برای باشگاه.
باشگاه ها نیز باید بدانند با این چنین شیوه هایی -تغییر سرمربی- برای همیشه نمی توانند هوادار را کنار خود حفظ کنند زیرا راضی نگه داشتن هواداری که برد و باخت برایش فرقی ندارد و به دنبال منافع خود و کاسبی‌اش است، کاری سخت و چه بسا نشدنی است.
در گذشته لیدرها از تاثیرگذارترین افراد در جامعه ورزشی به ویژه فوتبال به شمار می‌رفتند که به دور از هر چیز به ویژه پول، با عشق به حمایت از تیم مورد علاقه خود می‌پرداختند اما به نظر می‌رسد این موضوع در لیدرهای امروزی رنگ باخته است و اینک دیگر لیدری، عشق نیست بلکه کاسبی است! فوتبال این روزهای ایران و خوزستان دچار حواشی بسیاری شده است و همه و به ویژه هواداران جایگاه خود را از یاد برده اند و به نوعی برای هم، آن هم به اشتباه تصمیم‌گیری می کنند. در چنین شرایطی بهتر است باشگاه ها فکری به حال کانون هواداران خود و لیدرهای‌شان کنند تا فوتبال بیش از این جذابیت های خود را از دست ندهد و هر روز شاهد حضور کمتر تماشاگران در ورزشگاه ها نباشیم و در نهایت روزی نرسد که ورزشگاه ها دیگر رنگ هوادار واقعی را به چشم نبینند.