بزرگنمايي:

پیام خوزستان - بر اساس گزارش‌ها، «اپل» جدیدترین گوشی همراه آیفون خود با مدل SE4 را در روز چهارشنبه 20 فوریه (2 اسفند) رونمایی کرد.

این گوشی جدید در چین با قیمتی حدود 499 دلار عرضه شد (و با کمک یارانه‌های دولتی برای برخی ارزان‌تر شد)، نشان‌دهنده تلاش اپل برای ورود به بازار میان‌رده است آن هم بدون آن که از جذابیت بالای خود بکاهد.
اما چرا الگوی جهانی کاربرد فناوری به شکلی فزاینده پیرامون چین می‌چرخد؟
بیاید کمی به عقب برگردیم تا تصویری بزرگتر را ببینیم. اپل علی‌رغم اینکه یک نماد انکارناپذیر از نوآوری «سیلیون ولی» به حساب می‌آید، اما بخش زیادی از موفقیتش را مدیون چین است.
از سخت‌افزاری که محصولات اپل را نیرو می‌دهد تا بیش از پنج میلیون توسعه‌دهنده‌ که برنامه‌های شخص ثالث برای iOS می‌سازند، نفوذ چین بی سر و صدا اما قطعی، فناوری جهانی را متحول کرده است.با این وجود، اپل تنها شرکتی نیست که به چین اتکا دارد.
چین به‌عنوان بزرگ‌ترین بازار گوشی‌های هوشمند دنیا و یکی از کشورهای انگشت‌شماری که کاملا فناوری 5G را در مقیاس گسترده مورد استفاده قرار داده، تاثیری قابل توجه در شکل‌دهی روندهای فناوری جهانی دارد.
چین فقط مصرف‌کننده‌ فناوری نیست بلکه آن را می‌سازد، بهبود می‌بخشد و در مقیاس بزرگ گسترش می‌دهد و نهایتا به روش‌هایی آن را به کار می‌گیرد که دیگر کشورهای جهان تلاش می‌کنند به آن برسند.
علاوه بر این، آنچه امروز در چین در حال وقوع است، با توجه به رشد چشمگیر هوش مصنوعی که به عنوان گوهر درخشان این تحول شناخته می‌شود، چیزی کمتر از یک انقلاب فناورانه نیست.
به منظور درک اینکه چرا چین چنین نقش منحصربفردی را بازی می‌کند ابتدا باید بزرگی اکوسیستم فناوری آن را درک کنید.
این کشور با دارا بودن بیش از 1.1 میلیارد کاربر اینترنت، میزبان بزرگ‌ترین جامعه‌ی کاربران گوشی‌های هوشمند در جهان است.
این محیط، در کنار شبکه پیشرفته‌ 5G که در بیشتر مناطق شهری به‌طور گسترده در دسترس است، بستری ایده‌آل برای نوآوری فراهم می‌کند و چین را به قدرتی تبدیل کرده که در چشم انداز‌ فناوری جهانی نقشی تعیین‌ کننده‌ دارد.
این فناوری‌ها چه خرید آنلاین، چه پخش زنده ویدئویی یا پرداخت‌های تلفن همراه باشد، در چین رونق یافته‌اند زیرا میلیون‌ها - یا حتی صدها میلیون - کاربر روزانه از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند.
اما از همه مهمتر اینکه، این مقیاس حجم عظیمی از داده‌ها را تولید می‌کند که باعث تقویت هوش مصنوعی می‌شود و چین یک منبع بیکران از داده‌ها را داراست.
این را با گروهی رو به رشد از استعدادهای هوش مصنوعی که در برخی از بهترین دانشگاه‌های جهان آموزش دیده‌اند و بودجه‌های تحقیقاتی صدها میلیارد دلاری ترکیب کنید. آن وقت متوجه می‌شوید چرا چین به یکی از پیشتازان رقابت هوش مصنوعی تبدیل شده است.
یکی از نمونه‌های شاخص رهبری هوش مصنوعی چین، ظهور اخیر «دیپ‌سیک» است؛ یک پروژه پیشرفته هوش مصنوعی که می‌تواند نقشی کلیدی در آنچه برخی «انقلاب دیجیتال دوم» می‌نامند، بازی کند.
این انقلاب که با نفوذ گسترده‌ هوش مصنوعی در صنایع مختلف و زندگی روزمره همراه شده، نشان‌دهنده‌ نقش پیشروی چین در شکل‌دهی به آینده فناوری است.
چین در حال ایجاد مدل‌های تخصصی است که مشکلات خاص پزشکی، آموزشی، تولیدی و کشاورزی را حل می‌کند؛ اتفاقی که نشان دهنده پتانسیل کاربردی و الهام بخش هوش مصنوعی در زندگی روزمره ماست.
این فقط درباره مقالات تحقیقاتی پیشرفته یا نمایش‌های پر زرق و برق نیست. در حال حاضر حدود 250 میلیون چینی در حال یادگیری عمیق تکنیک‌های عملیاتی کاربردهای هوش مصنوعی هستند و ابزارهای هوشمند تولید شده است. 
اینجاست که از چشم انداز آمریکایی جالب می‌شود.
واشنگتن با اعمال محدودیت‌هایی در حوزه صادرات نیمه رساناها و محدودیت‌های دسترسی به مدل‌های هوش مصنوعی، سیاست‌های خود را برای سرکوب برتری فناوری چین مضاعف کرده است.
این اقدامات که با هدف محدود ساختن دسترسی چین به مؤلفه‌های فناوری و دانش کلیدی صورت گرفته، نشان دهنده نگرانی‌های فزاینده در قبال پیشرفت سریع فناوری چین است.
با این حال، حقیقت این است که بیشتر این تلاش‌ها شبیه شنا کردن در خلاف جهت یک رودخانه خروشان است.
اکوسیستم چین به نقطه‌ای رسیده که مهار آشکار آن دیگر شدنی نیست.
صنعت هوش مصنوعی چین نه با نابغه‌های تک‌ستاره و نه با کشف‌های تصادفی شکل گرفته بلکه با تلاش جمعی ملی، پایگاه صنعتی قوی و بازاری مشتاق برای آزمایش، پذیرش و بهبود فناوری‌های جدید پیش می‌رود. از همه مهم‌تری اینکه صدها میلیون نفر در حال یادگیری و استفاده از هوش مصنوعی هستند.
تمام اینها یک بازار بزرگتر را با پتانسیل چشمگیرتری برای شرکت‌هایی مثل اپل به وجود آورده که در حال توسعه فناوری هوش مصنوعی خود هستند.
در جهانی که به شکلی روزافزون توسط هوش مصنوعی هدایت می‌شود، رقابت با چین فقط بر سر ساخت ابزارهای بهتر یا نوشتن الگوریتم‌های بهتر نیست.
این به یادگیری توسعه اکوسیستم‌های بهتر مربوط است که نوآوری را در آزمایشگاه‌ها و دنیای واقعی رشد می‌دهد. و آنجاست که درباره آینده تصمیم گیری می‌شود.