بزرگنمايي:

پیام خوزستان - کیهان / روزنامه کیهان با حمله به اظهارات خاتمی درباره لزوم «تعامل با دنیا» و کنار گذاشتن نگاه «متوهمانه» به آنچه دردنیا می گذرد، نوشت: خاتمی درست در حالی از تعامل سخن می‌گوید که طرف آمریکایی دنبال باج‌خواهی و دیکته کردن (نه تعامل) است و این الگوی استکباری را حتی به متحدان خود توسعه داده است. در این وضعیت باید پرسید که خاتمی نگران مردم ایران است یا در نقش پایور و کارچاق‌کن تیم ترامپ نقش‌آفرینی می‌کند؟
روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود در مطلبی با عنوان «نگران معیشت مردم یا کارچاق‌کنی برای ترامپ؟!» با حمله به اظهارات اخیر سید محمد خاتمی، رئیس دولت اصلاحات، در دیدار با جمعی از اعضای حزب مجمع ایثارگران درباره وضعیت نامساعد معیشت مردم و اوضاع نابه‌سامان کشور نوشت: رئیس دولت اصلاحات می‌گوید: مردم می‌گویند «بعد از آمدن اقای پزشکیان، بر تورم و ناترازی‌ها افزوده شده»؛ اما مسئول این وضعیت دولت نیست، بلکه آنهائی هستند که می‌گفتند تحریم نعمت است.
سید محمد خاتمی در در دیدار جمعی از اعضای حزب موسوم به «مجمع ایثارگران» گفت: «عزیزان وضعیت کشور خوب نیست. البته این وضع را آقای پزشکیان به وجود نیاوردند. این اوضاع میوه رویکرد و جهت‌گیری است که از سالیان پیش اتخاذ شده و اکنون بروز و ظهور کرده است. گرچه با کمال تأسف، کسانی که قدرت را باختند، سعی می‌کنند این وضع بد را به حساب دولت بگذارند. حتماً هم این را قبول دارم که دخالت دشمن، فزون‌طلبی‌ها، انتقام‌گیری‌ها از این نظام و مردم، بر بد شدن اوضاع اثر داشته است. اما بنده معتقدم باید به خودمان هم نگاه کنیم. اینکه ما چه کردیم؟ ما تا چه اندازه می‌توانستیم این وضع را به وجود نیاوریم و آوردیم؟‌
می‌شود آرمان‌خواه بود، اما واقع‌بین هم بود. واقعیت ممکن است قابل‌قبول نباشد، نظام حاکم در عرصه بین‌الملل نظام ظالمانه است یا حداقل از این نظام قدرت‌های مدعی و سلطه‌طلب سوءاستفاده می‌کنند. واقعیت‌ها همیشه قابل‌توجیه نیست. اما باید با واقعیات مواجه شد و آنها را دید و بر اساس امکانات و مصالح حرکت کرد. مهم‌ترین مصلحت کشور و ملت و حتی حاکمیت، تامین نیازهای مردم و جلب رضایت آنان است و در این زمینه باید با دنیا تعامل کرد. ولی اگر واقعیت‌ها دیده نشود و متوهمانه به آنچه در دنیا می‌گذرد نگریسته شود، ممکن است سیاست‌هایی در پیش گرفته شود که زیان آن به کشور و مردم برمی‌گردد.

به هر حال وضع کشور خوب نیست و مردم هم نگاه می‌کنند و می‌گویند بعد از آمدن آقای پزشکیان بر تورم، قیمت دلار و ناترازی‌ها افزوده شده است. ولی جوابگوی این وضع در درجه اول جریانی است که کشور را به این حال و روز مبتلا کردند و امروز در آغاز دولت آقای پزشکیان مشکلات بروز و ظهور بیشتری پیدا کرده است.
در این موقعیت حساس، نظر مثبت رهبر انقلاب به رئیس‌جمهور و اعتماد متقابل حاکمیت و دولت امر مغتنمی است. ولی برای رهائی از مشکلات باید دو شرط رعایت شود:
1- اصل حاکمیت این را بپذیرد که تغییر و اصلاح لازم است؛ و به لوازم آن تن داده شود. ما نمی‌گوییم کسانی که نظر ما یا نظر مخالف ما را دارند حرفی نزنند. اما اینکه صدای بلند در این کشور برای آنان باشد که می‌گفتند تحریم، نعمت است و امروز با صدای بلند می‌کوشند همه‌چیز را به گردن کسانی بیندازند که مردم برای آنکه اینها نیایند، آنها را انتخاب کردند، این قابل قبول نیست.
2- دولت هم باید در همه زمینه‌ها برنامه‌ریزی کند و جامعه باید احساس کند رویکرد متفاوت اتخاذ شده است. مردم ما تحمل دارند و می‌دانند یک‌شبه نمی‌شود تورم پنجاه درصد به زیر ده درصد کاهش پیدا داد. روابط خارجی بسیار تاثیرگذار است. کشور در زمان برجام نفس کشید. قراردادهایی بسته شد و فضای نسبتاً بازی در جامعه ایجاد شد. اینها مؤثر است. رئیس‌جمهور باید بتواند قانع کند، برنامه‌ریزی کند و از انسان‌های توانمند در اجرای برنامه‌ها از جمله رفع تحریم یا کم‌اثرتر شدن آن استفاده کند.»
سخنان آقای خاتمی از چند جهت قابل‌تأمل است. نخست اینکه اذعان می‌کند تورم بعد از تشکیل دولت مورد حمایت جبهه اصلاحات افزایش یافته است. این، تجربه مردم طی پنج شش ماه اخیر است و نمی‌توان روند فعلی را صرفاً به تحریم‌هایی که طی دهه گذشته تداوم داشته، نسبت داد. هرچند که در این زمینه، برخی مدعیان حمایت از دولت به‌خاطر بزرگنمایی تحریم‌ها و اظهار عجز پیاپی در مقابل تهدیدهای غرب، حتماً مؤثر و مقصر بوده‌اند.
نکته دوم، نعل وارونه زدن خاتمی به عنوان یکی از سران فتنه درباره نقش تحریم‌هاست. او بهتر از هر کس می‌داند که نطفه تحریم‌های موسوم به فلج‌کننده، پس از شکست فتنه سبز در سال 1388، با پیشنهاد برخی فتنه‌گران و در حمایت از آنها بسته شد. پس از آن هم بهره‌بردار اول و آخر فشارهای تحریمی دشمن، همین جریان آلوده به فتنه است که در انتخابات مختلف، با ژست نجات کشور از تحریم‌ها وارد میدان شده و حال آن که گرادنندگان تحریم به دشمن، در درون همین طیف قرار داشته‌اند. حکایت اینان همان مثل معروف است که «خود می‌کُشند و هم تعزیه می‌دارند»!
سوم؛ اگر تحریم‌های ظالمانه و خبیثانه آمریکا و غرب، سکوی انتخاباتی و سیاسی برخی مدعیان اعتدال و اصلاحات در طول این سال‌ها بوده، اما آنها به اسم برداشتن تحریم‌ها، شرایطی را پدید آوردند که هم برنامه هسته‌ای تعطیل شود، هم غرب در موضوعات دیگر مانند توانمندی‌های دفاعی و منطقه‌ای طلبکار شود و اجرای تعهدات برجامی را در گرو دادن امتیازات فرابرجامی بداند، و هم تحریم‌ها به جای لغو یا تعلیق، به شکل تصاعدی افزایش یابد!
امثال خاتمی اگر انصاف و حرّیت و شجاعت داشتند، باید اذعان می‌کردند که با ترویج دروغ تقلب در انتخابات 1388، مشارکت اقتدارآفرین 40 میلیونی مردم را تبدیل به ابزار تفرقه و دوقطبی‌سازی کردند؛ سپس در انتخابات چهار سال بعد، از تحریم‌های خصمانه دشمن سکویی تبلیغاتی برای متهم‌کردن نظام و انقلاب و تبرئه رژیم خبیث آمریکا ساختند؛ آنگاه اعتماد به شیطان بزرگ و دادن امتیازات نقد در مقابل وعده نسیه را بزک کردند، اما با این وجود، نتیجه این رویکرد منافقانه و غیرمسئولانه را به دیگران نسبت می‌دهند؟!
رابعاً خاتمی درست در حالی از تعامل سخن می‌گوید که طرف آمریکایی دنبال باج‌خواهی و دیکته کردن (نه تعامل) است و این الگوی استکباری را حتی به متحدان خود توسعه داده است. در این وضعیت باید پرسید که خاتمی نگران مردم ایران است یا در نقش پایور و کارچاق‌کن تیم ترامپ نقش‌آفرینی می‌کند؟