پیام خوزستان | اینجا، «حسین»، 120 سال است که شهید نمی‌شود!

بزرگنمايي:

پیام خوزستان - فارس / یک مُشت از خاک‌های متبرک شوش را بلند می‌کنم و با تمام جان بغض‌آلودم بو می‌کشم: «اینجا، «حسین»، 120 سال است که شهید نمی‌شود»!
«مواظب باشید! به اسب‌ها نزدیک نشید! شترها هم همین‌طور! زخمی‌تون می‌کنن! زیر دست و پا نباشید وسط میدون؛ طوری‌تون نشه خدایِ ناکرده! فاصله بگیرید.» راهنمای تور، ناخواسته دارد روضه می‌خوانَد برای ما! مچاله می‌شوم توی خودم و سرم را می‌چسبانم به شیشه. یک ساعتی می‌شود که توی جاده‌ایم. راننده، اتوبوس را برایمان خنک کرده اما هُرم گرما، از لانه‌های خالیِ پرنده‌هایی که عطای زندگی روی درخت‌های جاده‌ی اهواز به شوش را به لقایش بخشیده‌اند، مشخص است.
///////////////////////////////////////////////////////

خنکای شیشه‌ی عرق‌کرده اتوبوس، سُر می‌خورَد بین رگ‌های پیشانی‌ام و خواب‌آلود می‌شوم. از قبلِ اذان صبح توی راه بودیم به شوق چشیدن غم‌ناکیِ روز عاشورا. اما چه فایده؟ دهم محرم، آدمیزادِ دل‌مُرده باید «کربلا» باشد برای زنده شدن، نه حیران توی این جاده‌ی آسفالت قدیم و به سوی ناکجا آباد! دهم محرم دقیقا باید بایستد همان جایی که «زینب» سلام الله علیها روی تل ایستاد و با چشم‌هایش دید که چطور سر نور، با وسواس، بریده می‌شود تا تاریکی‌ها، جهان را ببلعند. اصلا بهانه‌گیر هم نخواهم باشم، اما هر دل عاقلی می‌داند که دهم محرم، لااقل باید کنار فُرات بود و مُشت مُشت از خاک‌های شریعه را که هنوز عطر دست‌های بُریده می‌دهد برداشت و روی سر پاشید. دهم محرم باید آن جا بود، در دل واقعه، نه این جا که ما می‌رویم و نمی‌دانیم خب که چه.

راننده که از من کلافه‌تر است، پناه می‌بَرَد به روضه‌ی عربی حضرت «عباس» علیه السلام. از زبان حضرت زینب سلام الله علیهاست خطاب به روی ماه: «ای عباس، ای افتخار من، عَلَمت کجاست؟ مَشکت کجاست؟ صدایم را می‌شنوی؟ منم زینب که با تو سخن می‌گویم، چرا جوابم نمی‌دهی؟ التماست می‌کنم که تنهایم نگذاری ...» التماست می‌کنیم ای عباس، ای دست‌های جا مانده‌ی خدا بر زمین، التماست می‌کنم، صدایم را می‌شنوی؟ در دهم محرم سال یک هزار و چهارصد و چهل و شش هجری شمسی، التماست می‌کنم که دوباره عَلَم برداری، دوباره به سمت فرات بروی و دوباره این تنها تو باشی که به نجوای هَلْ مِنْ ناصِرٍ «حسین» علیه السلام جواب می‌دهی.
///////////////////////////////////////////////////////