چاپ

پیام خوزستان - ایسنا / این سیاهچاله در نزدیکی یک سیاهچاله بسیار پرجرم قرار دارد که حدود 20 میلیارد بار بیشتر از خورشید ما وزن دارد.
به نقل از آی‌ای، در یک کشف شگفت‌انگیز، ستاره‌شناسان یک مخزن آبی عظیم را شناسایی کردند که به دور یک اختروش در فاصله بیش از 12 میلیارد سال نوری از ما می‌چرخد.
این یافته پیشگامانه نگاهی بی‌سابقه به کیهان اولیه ارائه می‌کند و نور این اختروش مدت کوتاهی پس از مه‌بانگ در فضا سفر کرده است. آب موجود در این مخزن عظیم، 140 تریلیون برابر حجم اقیانوس‌های زمین تخمین زده می‌شود.
این سیاهچاله در نزدیکی یک سیاهچاله بسیار پرجرم قرار دارد که حدود 20 میلیارد بار بیشتر از خورشید ما وزن دارد. اختروش، APM 08279+5255، انرژی فوق‌العاده‌ای از خود ساطع می‌کند که معادل انرژی تولید شده توسط هزار تریلیون خورشید است.
اختروش دوردست
مت برادفورد(Matt Bradford)، دانشمند ناسا که در این تحقیق شرکت داشت، بر اهمیت این کشف تاکید کرد.
او توضیح داد: محیط اطراف این اختروش فوق‌العاده است، زیرا مقدار قابل توجهی آب تولید می‌کند. این نشان می‌دهد که آب حتی در اولین لحظات جهان وجود داشته است.
بردفورد و همکارانش APM 08279+5255 و سیاهچاله مرکزی آن را تجزیه و تحلیل کردند.
سیاهچاله گاز و غبار اطراف را مصرف می‌کند و محیطی به شدت گرم ایجاد می‌کند که به دانشمندان امکان می‌دهد برای اولین بار مولکول‌های آب را در چنین فواصل وسیعی کشف کنند.
اختروش‌ها ستاره‌های معمولی نیستند. آنها که بیش از نیم قرن پیش کشف شدند، اجرام فوق‌العاده درخشانی هستند که در هسته‌های پرانرژی کهکشان‌های دوردست یافت می‌شوند. این نیروگاه‌های آسمانی دارای سیاه‌چاله‌های عظیمی هستند که مواد اطراف را جذب می‌کنند و گرمای شدیدی تولید می‌کنند و انرژی فوق‌العاده‌ای آزاد می‌کنند.
این انرژی تمام طول موج‌ها را در بر می‌گیرد و اختروش‌ها را به یکی از درخشان‌ترین و پر انرژی‌ترین پدیده‌های مشاهده شده در جهان تبدیل می‌کند. مطالعه آنها درکی در مورد جهان اولیه، توزیع ماده کیهانی و تشکیل کهکشان‌ها ارائه می‌دهد.
140 هزار میلیارد برابر آب بیشتر
مشاهدات اخیر بخار آب را در اطراف اختروش نشان داده است که صدها سال نوری امتداد دارد.
در حالی که این گاز بر اساس استانداردهای زمین کمیاب است، در مقایسه با مناطق مشابه در کهکشان راه شیری به طور غیرعادی گرم و متراکم است. دمای این گاز تقریبا منفی 63 درجه فارنهایت است. اگرچه 300 تریلیون بار کمتر از جو زمین چگالی دارد، اما پنج برابر گرم‌تر و صدها بار چگال‌تر از گاز بین کهکشانی معمولی است.
دانشمندان مولکول‌های دیگری مانند مونوکسید کربن را نیز شناسایی کرده‌اند. این سیاهچاله ممکن است جرم خود را تا شش برابر افزایش دهد، اگرچه نتیجه دقیق آن نامشخص است. برخی از گازها می‌توانند به شکل گیری ستاره‌های جدید کمک کنند، در حالی که سایر اجزا ممکن است به فضا بازگردانده شوند.
آب نقش مهمی در تکامل ستاره‌ها و کهکشان‌ها ایفا می‌کند. به طور کلی، یافتن این مخزن آب به طور قابل توجهی درک ما را از چگونگی تکامل کهکشان‌ها با انبساط کیهان افزایش می‌دهد.
این کشف دانش ما را از جهان اولیه گسترش می‌دهد و وجود واحدهای سازنده حیات را در مکان‌هایی را که هرگز تصور نمی‌کردیم نشان می‌دهد.