پیام
خوزستان - «وَاتَّقُوا فِتْنَهً لَا تُصِیبَنَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْکُمْ خَاصَّهً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ؛ و از عذابی بپرهیزیدکه فقط به ستمکاران از شما نمی رسد و بدانید که خدا سخت کیفر است»(انفال/25)
آنچه این روزها و شب ها در کالیفرنیا در حال وقوع است یک بعد انسانی دارد که همه آدمیان را لاجرم متاثر می کند.
به هر حال در میان این تلفات – که به نظر می رسد آمار واقعی اش باید بیش از آنی باشد تا کنون اعلام شده – و خسارات وسیع شاید بی نظیری که بار آمده چه بسا کسانی باشند که در انواع جنایت های بزرگ ایالات متحده آمریکا نقشی نداشته اند. اما حالا به عذابی دچار شده اند که قدرتمندترین کشور دنیا بعد از یک هفته هنوز توانایی دفع و حتی مهار آن را ندارد.
شعله هایی که امروز در لس انجلس زبانه می کشد و ویلاهای بزرگ و مجللی که دود می شود و به هوا می رود، ناخودآگاه هر انسانی را به یاد خانه های کوچکی می اندازد که تمام زندگی یک خانواده چند نفره در غزه بود اما با آتش افروزی های ایالات متحده و متحدین بین المللی اش بر سر صاحبان و ساکنانش آوار شد.
حتی اگر بخواهیم کاملا زمینی به پدیده این روزهای لس آنجلس نگاه کنیم با دیدن چند هزار هکتار زمین سوخته - آن هم فقط ظرف چند روز – ویرانی هایی در ذهن تداعی می شود که از تصاویر باریکه ای به نام غزه در یک سال و اندی گذشته مشاهده کرده ایم.
جنایاتی که البته به غزه محدود نماند و بخش هایی از لبنان و یمن را نیز در بر گرفت.
حالا خیاط است که در کوزه افتاده و آنانی که در منطقه ای هزاران مایل از سرزمین شان دورتر باد کاشتند، در خانه خودشان طوفان درو می کنند.
به امید آنکه سردمداران جنایت پیشه کاخ سفید، از خاکستر سیاهی که حالا پهنه وسیعی از سرزمین شان را در برگرفته عبرت گیرند و کمتر برای آتش افروزی در خانه مردمان بی گناه از وحشی ترین جانوران انسان نمای صهیونی حمایت کنند.
اما ما مسلمانان چه درسی باید از این واقعه بگیریم؟ واقعیت این است که ما در طول این یک سال و اندی گذشته مقاومت بی نظیری را از سوی ملت های فلسطین، لبنان و یمن شاهد بودیم. ملت های مظلوم با امکاناتی که قابل مقایسه با امکانات دولت های استکباری نیست بیش از یک سال است که تسلیم نشدند و هر کدام در مرتبه خود به وظایف مقاومتی شان به نیکی عمل کرده اند.
این صبر و استقامت توام اگر تداوم یابد و با کیاست و خردورزی نیز همراه باشد حتما پیروزی بزرگ به دست خواهد آمد. ما اگر به وظایف خود عمل کنیم، خداوند وعده خود را محقق خواهد کرد. شاید آنچه امروز در یکی از پرزرق و برق ترین ایالت های آمریکا شاهد هستیم، از نشانه های تحقق این وعده باشد؛ «وَلَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّهُ بِبَدْرٍ وَأَنْتُمْ أَذِلَّهٌ فَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ؛ و یقینا خدا شما را در [جنگ] بدر با آنکه ناتوان بودید یارى کرد پس از خدا پروا کنید باشد که سپاسگزارى نمایید». (آل عمران/123)
آری مجاهدان اسلام در غزه، لبنان و یمن به وظیفه خود عمل کرده اند، خداوند نیز به وعده خود عمل خواهد کرد و امروز ما بیش از هر زمان دیگری نشانه های آن را دریافته ایم.
اما ما علما و نخبگان جهان اسلام باید از خودمان بپرسیم آیا به اندازه کافی در این معرکه درست عمل کرده ایم؟ آیا هر یک از ما نسبت به بیداری ملت ها و ترغیب دولت های مان در حمایت از ملت مظوم فلسطین و مقابله با جنایت های رژیم صهیونی چقدر موفق بوده ایم؟
سخن آخر اینکه دوای نهایی این درد در تشکیل امت واحده است. ما مسلمانان تا زمانی که به صورت متحد و یکپارچه در مقابل بدخواهان اسلام و دشمنان مسلمین نایستیم نخواهیم توانست به پیروزی بزرگ و بازپس گیری سرزمین های اشغال شده فائق آییم.
به قلم: سیدمحمدرضا مرتضوی؛ معاون امور بین الملل مجمع تقریب مذاهب اسلامی