چاپ

پیام خوزستان - ایسنا / دانشمندان ژاپنی با الهام از یک رفتار متمایز و اساسی گربه‌سانان، که در آن سر خود را روی اشیا یا انسان‌ها می‌کشند، نمونه‌های اولیه رباتیی را ساخته‌اند که قادر به تقلید این حرکت است.
به نقل از آی‌ای، با توجه به اهمیت تماس فیزیکی در فعل و انفعالات درمانی بین حیوانات خانگی و صاحبان آنها، محققان این فرضیه را مطرح می‌کنند که این ربات ممکن است اثرات آرامبخش و حمایتی مشابهی برای کاربران داشته باشد.
گردن قابل تنظیم ربات، حرکت شبیه به گربه را ممکن می‌کند
برای شبیه‌سازی این حرکت خاص، گردن ربات باید انعطاف پذیر باشد و بتواند استحکام خود را در حین حرکت تنظیم کند. محققان رباتی را طراحی کردند که مجهز به مکانیزم سفتی متغیر است که با تنظیم کشش سیم، سفتی گردن را تغییر می‌دهد. این گروه آزمایش‌هایی را با استفاده از سه درجه سفتی گردن از جمله کم، زیاد و متغیر بر روی 22 دانشجو انجام داد و هر آزمایش شامل 40 ثانیه حرکت بود.
شرکت کنندگان با استفاده از پرسشنامه‌ای برای اندازه‌گیری تغییرات خلقی، این تاثیر این حرکت را ارزیابی کردند. نتایج حاکی از کاهش قابل توجه تنش در میان شرکت کنندگان پس از تعامل با ربات بود.
محققان در مطالعه خود که در مجله ACM Transactions منتشر شده است، نوشتند: نتایج نشان می‌دهد که تنش روانی شرکت‌کنندگان، پس از تعامل با ربات به میزان قابل‌توجهی کاهش یافت. هیچ تفاوت آماری معنی‌داری در بین سه درجه مختلف یافت نشد.
در مقایسه با حیوانات واقعی، رفتار این ربات‌های شبیه به حیوانات هنوز محدود است. هنگامی که یک حیوان به یک جسم برخورد می‌کند، می‌تواند سفتی مفاصلش را تنظیم کند و به صورت دینامیکی درجه انتقال نیرو را بسته به شرایط تماس تغییر دهد.
یک فناوری جدید برای شبیه‌سازی حرکات طبیعی
پیش از این، دانشمندان ژاپنی در دانشگاه اوزاکا، فناوری پیشرفته سنتز حالت چهره را توسعه داده بودند که از حرکات موج شکل برای شبیه‌سازی حرکات طبیعی مانند تنفس، پلک زدن و خمیازه کشیدن به عنوان الگوهای متمایز استفاده می‌کرد.
این اشکال موجی به نواحی خاص صورت منتقل می‌شوند و برای ایجاد حرکات پیچیده صورت در لحظه مورد استفاده قرار می‌گیرند. محققان دانشگاه اوزاکا تاکید کردند که این رویکرد نیاز به داده‌های گسترده و متنوع را از بین می‌برد و در عین حال از انتقال یکپارچه حرکت بدون وقفه‌های محسوس اطمینان حاصل می‌کند.
تحقیقات پیشرفته در سنتز حالات پویای چهره، ربات‌ها را قادر می‌سازد تا حرکات پیچیده صورت را انجام دهند و به آنها اجازه می‌دهد حالات زنده‌تری را نشان دهند و خلق و خوی خود را با شرایط اطراف از جمله تعاملات انسانی تطبیق دهند. این پیشرفت این پتانسیل را دارد که ارتباطات عاطفی بین انسان و ربات‌ها را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.