چاپ

پیام خوزستان - - در روز سوم جشنواره، نمایش‌هایی از تهران، شوش دانیال و آبادان به اجرا درآمد که هر کدام با داستان‌هایی متفاوت و جذاب، نظر مخاطبان را جلب کردند. روز سوم چهل و سومین جشنواره تئاتر خیابانی فجر، با اجرای تئاترهای مختلف در تهران و در دو محل تئاتر شهر و فرهنگسرای رازی برگزار شد.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
نمایش‌هایی چون «شال قرمز» به نویسندگی و کارگردانی محمدهادی عطایی از تهران، «چشم آبی» به کارگردانی حسین نادری از تهران، «طوفان الاقصی» به کارگردانی و نویسندگی میثم کردی از شوش دانیال، «به توان نفس‌هایت» به کارگردانی و نویسندگی آدینه رحیم‌نژاد از تهران، و «پلاستیک» به کارگردانی بهنام کاوه از آبادان، همگی در این روز اجرا شدند.
حسین نادری: «چشم آبی» روایتگر قهرمانی در دل تاریخ است
کارگردان تئاتر «چشم آبی» از حس و حال جشنواره فجر و بازخوردهای مثبت نمایش خود گفت و تاکید کرد که این اثر برشی از تاریخ اولیه تا دفاع مقدس است.
حسین نادری، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر خیابانی «چشم آبی»، در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان از نحوه شکل‌گیری نمایش و تاثیر جشنواره فجر بر مخاطبان سخن گفت.
وی در ادامه درباره موضوع نمایش خود گفت: «این نمایش یک اثر دفاع مقدسی است که داستان یک پسر بچه روستایی را روایت می‌کند که مهارت کار با قاطرها را دارد و در جنگ ایران و عراق از این مهارت استفاده می‌کند. نمایش ما، در واقع، برش‌هایی از تاریخ را نمایش می‌دهد، از عصر حجر تا زمان جنگ ایران و عراق و استفاده از قاطرها در این دوران.»
حسین نادری با اشاره به فضای جشنواره و استقبال مخاطبان ادامه داد: «جشنواره فجر ویترین تئاتر ایران است و سطح آثار شرکت‌کننده در آن بسیار بالاست. حضور مردم و بازخوردهای مثبت از نمایش‌ها به خصوص در فضای مجازی، برای ما بسیار دلگرم‌کننده بوده است.»
وی در پایان اضافه کرد: «این سومین روز اجرا در جشنواره بود. اگر نمایش پذیرفته شود، به اجرای آن در دیگر مکان‌ها ادامه خواهیم داد.»
تئاتر خیابانی فجر؛ پل ارتباطی هنرمندان و مخاطبان
جشنواره تئاتر خیابانی فجر علاوه بر ارتقاء سطح هنر تئاتر، به فضای جدیدی برای تعامل میان هنرمندان و مخاطبان تبدیل شده است.
چهل و سومین جشنواره تئاتر خیابانی فجر، نه تنها نمایش‌هایی جذاب و با کیفیت به روی صحنه برد، بلکه فرصتی برای برقراری ارتباط بین هنرمندان و مردم فراهم کرد. هر نمایش در این جشنواره، به نوعی چالش‌های اجتماعی و تاریخی را با زبان هنر به نمایش گذاشت و نگاه‌های جدیدی را به فرهنگ و تاریخ ایران مطرح کرد.