چاپ

پیام خوزستان - آخرین خبر / شکسته‌خاطر و آزرده‌جان و خسته‌تنم
کسی مباد چنین زار و مبتلا که منم

نهاده‌اند ز روز نخست بر دل من
غمی که تا دم مردن نمی‌رود ز تنم
بلای جان من این عقل مصلحت‌بین است
بیار باده که غافل کنی ز خویشتنم
به رشحه‌ای ز من ای ابرِ فیض بارِ کرم
مکن دریغ، که آخِر گیاهِ این چمنم
منم عزیز خرابات، پیرِ کنعان کو؟
که بوی یوسف خود بشنود ز پیرهنم
چو شمع، آتش سوزان درونِ جان دارم
ببین به روشنی فکر و گرمی سخنم
صفایِ خلوت جان من است شعر و شراب
چو هست این دو، چه حاجت به باغ یاسمنم
شوم نسیم و شبی در برت کشم چون گل
ببوسمت لب و آنگه بگویمت که منم
علی_مؤید_ثابتی