چاپ

پیام خوزستان - آخرین خبر / دو قسمت از سریال «داریوش» به نویسندگی و کارگردانی هادی حجازی‌فر که نقش اول سریال «پوست شیر» هم بود و تهیه‌کنندگی نوید محمودی که در «پوست شیر» هم تهیه‌کننده سریال برادرش جمشید محمودی بود پخش شده است. سریالی که به‌خاطر حال و هوای اولیه، عوامل و به‌خصوص تیم بازیگران، حتی قصه‌ای کمابیش مشابه با «پوست شیر»، انتظارها را بالا برده و همه منتظرند همان موفقیت را تکرار کند. اما چه‌قدر می‌توان به این موضوع امیدوار بود؟
ماجراش از چه قراره؟
«داریوش» قصه مردی است که حدود 11 سال قبل حین ارتکاب به سرقت چندین شمش طلا مرتکب قتل می‌شود. او و شمش‌ها ناپدید می‌شوند. خودش 11 سال بعد، زمانی‌که دوست و همدستش با پرداخت دیه برایش رضایت گرفته از ترکیه به‌صورت قاچاقی برمی‌گردد و می‌گوید از محل شمش‌ها خبر ندارد. رفقایش دنبال طلاها هستند و خانواده مقتول هم به‌رغم آن‌که در ظاهر رضایت داده‌اند می‌خواهند انتقام بگیرند. داریوش دخترش لیلا را پیدا می‌کند و می‌خواهد برای او و نوه‌اش زندگی خوبی بسازد اما سروکله آدم‌هایی که دنبال طلا و انتقام هستند پیدا می‌شود و...
حال و هوای مشترک قصه‌ها
بازهم پای یک دختر در میان است؛ در «پوست شیر» ساحل و حالا لیلا. از قرار هر دو دختر هم یک عاشق دلخسته داشتند که مهرداد صدیقیان نقشش را بازی می‌کرد و می‌کند که گریمش هم چندان تفاوتی نکرده. قصه دزدیدن طلا و بازگشت یک پدر و... هم در هر دو مشترک است. جنس طراحی نور، صحنه و حتی تکیه هر دو سریال بر ترانه‌های قدیمی و... مشابهت‌ها را بیشتر می‌کند.

پیام خوزستان

تفاوت‌های داریوش و نعیم!
به‌رغم همه این شباهت‌ها، «پوست شیر» در دو قسمت اول، چالش و گره اصلی را مطرح کرد. اما «داریوش» هنوز در حال تعریف مختصات داستانی است و یک گره مرکزی قدرتمند ندارد. از طرفی حال و هوای شخصیت‌پردازی در داریوش کمدی است و باورپذیری لازم را ندارد. آدمی‌که مرتکب قتل شده، از ترکیه به‌صورت قاچاقی برگشته و اهل سرقت به‌ظاهر مسلحانه هم بوده در سریال به‌شدت ترسو است. طراحی لباس و گریم‌ها به‌حال و هوای بعضاً فان سریال نمی‌خورد. اما به‌هرحال دو قسمت زمان کوتاهی برای قضاوت است و باید به این اثر فرصت بیشتری بدهیم تا بدانیم می‌تواند خاطره خوب «پوست شیر» را تکرار کند یا نه؟