چاپ

پیام خوزستان - فارس / صنعت پتروشیمی در خوزستان با سودآوری بالا و صادرات گسترده، به یکی از ارکان اقتصادی کشور تبدیل شده است، اما در کنار این دستاوردها، کمبود توجه به مسوولیت اجتماعی و مشکلات محیط‌زیستی هنوز موضوعی جدی است.
صنعت پتروشیمی در ایران، به ویژه در استان خوزستان، به عنوان یکی از ارکان مهم اقتصادی شناخته می‌شود. این صنعت با تولید محصولات متنوع و ارزش افزوده بالا، نه تنها به رشد اقتصادی کشور کمک کرده، بلکه اشتغال‌زایی و صادرات گسترده به بیش از 60 کشور جهان را نیز به همراه داشته است.

اما در کنار این دستاوردها، سوالی اساسی و مهم مطرح است: آیا این صنایع در خوزستان به مسوولیت اجتماعی خود عمل می‌کنند؟
یکی از اصلی‌ترین چالش‌های این صنعت در استان‌های جنوبی کشور، به ویژه خوزستان، مسئله کمبود توجه به توسعه اجتماعی و محیطی است. پتروشیمی‌ها علی‌رغم سودآوری بالای خود، به ندرت در توسعه زیرساخت‌های محلی یا پاسخگویی به نیازهای اجتماعی منطقه‌ای سهم عمده‌ای ایفا می‌کنند. در حالی که این صنایع به طور مستقیم و غیرمستقیم تعداد زیادی شغل ایجاد کرده‌اند، اما بسیاری از مردم محلی همچنان از شرایط زندگی دشواری برخوردار هستند که با توجه به درآمدهای هنگفت این صنایع، این وضعیت کاملاً غیرقابل توجیه به نظر می‌رسد.
خوزستان با مشکلاتی نظیر بحران آب، آلودگی هوا و نابسامانی‌های محیط‌زیستی مواجه است که به طور مستقیم از فعالیت‌های صنایع پتروشیمی تأثیر می‌پذیرد. در حالی که بسیاری از این شرکت‌ها به نام توسعه اقتصادی و صادرات محصولات پتروشیمی در حال فعالیت هستند، تأثیرات منفی بر محیط‌زیست و سلامت عمومی در این استان در حال افزایش است. با این حال، شرکت‌های پتروشیمی در این زمینه‌ها اغلب مسئولیت‌پذیری کمی از خود نشان داده‌اند.
یک جنبه دیگر از عدم تحقق مسوولیت اجتماعی، کمبود مشارکت این صنایع در پروژه‌های اجتماعی و فرهنگی در خوزستان است. در حالی که پتروشیمی‌ها می‌توانند با کمک به توسعه آموزش، بهداشت و زیرساخت‌های اجتماعی در این استان محروم، تأثیر مثبت زیادی بگذارند، در عمل مشاهده می‌شود که اغلب توجه آن‌ها به مسائل اقتصادی و مالی محدود است.
این در حالی است که صنایع پتروشیمی می‌توانند با به کارگیری منابع مالی و تخصص خود، به ارتقای شرایط اجتماعی در مناطق اطراف خود بپردازند.نکته قابل توجه دیگر، ضعف در همکاری با نهادهای دولتی و اجتماعی برای بهبود شرایط زیست‌محیطی است. در شرایطی که این صنایع می‌توانند با به کارگیری فناوری‌های نوین و سرمایه‌گذاری در پروژه‌های سبز و پایدار، نقش بسزایی در کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی ایفا کنند، در بسیاری از موارد به جای اقدام جدی برای مقابله با این مشکلات، بیشتر به دنبال کاهش هزینه‌ها و افزایش سودآوری هستند.
سوال این است که آیا زمانی فرامی‌رسد که پتروشیمی‌ها به طور جدی به مسوولیت اجتماعی خود در خوزستان توجه کنند؟ آیا این صنایع که منابع طبیعی و اقتصادی فراوانی از این استان دریافت کرده‌اند، به فکر رفاه و سلامت مردم آن خواهند بود؟