پیام خوزستان - به گزارش "ورزش سه"، از روزها قبل، شهر پر از شور و هیجان شده بود. فراخوان‌ها یکی پس از دیگری در فضای مجازی و خیابان‌های اهواز پیچیدند. همه آماده بودند، آماده برای یک روز تاریخی. فولاد، تیمی که تا همین فصل گذشته برای بقا می‌جنگید، حالا در جایگاهی ایستاده بود که هوادارانش را به رؤیاپردازی واداشته بود. اما این فقط یک بازی نبود؛ این یک نبرد بود، یک مبارزه میان غرور و امید.
خوزستانی‌ها می‌خواستند ثابت کنند که در اینجا دیگر استقلال و پرسپولیس معنایی ندارد و همه فولادی هستند و حالا که تیم در رده سوم ایستاد و شانس کسب سهمیه دارد، برای حمایت از شاگردان یحیی، لحظه‌ای درنگ نخواهند کرد.

استادیوم به آرامی پر شد. سه ساعت مانده به شروع بازی، چیزی نزدیک به پانزده هزار نفر در سکوها جا خوش کرده بودند. جایگاه پرسپولیسی‌ها در زمانی کوتاه لبریز شد و مأموران امنیتی، در تلاش بودند تا تعادل را حفظ کنند. اما این‌بار، چیزی متفاوت بود؛ جمعیت فولاد مثل موج‌های خروشان یکدست، هر مانعی را کنار می‌زد. به ناچار، درهای بسته ضلع شرقی هم باز شد. فولادی‌ها آمده بودند تا تاریخ بسازند. جایگاه پشت دروازه و هشت ردیف سکو که همواره یا توسط هواداران استقلال پر می‌شد و یا برای جلوگیری از تنش‌ها خالی می‌ماند، در یکی از اتفاقات کمتر دیده شده، به فولادی‌ها اختصاص داده شد چرا که سیل جمعیت بیرون از ورزشگاه مسئولین برگزار کننده مسابقه را وادار کرد تا درها را به هواداران میزبان باز کنند.

پیش از آغاز بازی، وقتی سینا اسدبیگی و علی نعمتی برای بررسی زمین چمن وارد شدند، پرسپولیسی‌ها با شور و هیجان فریادشان را به آسمان رساندند. اسدبیگی و نعمتی که اکنون در لباس فولاد برابر تیم سابق به میدان می‌روند، هم پاسخ این عشق را دادند و نزدیک‌تر شدند، دستی تکان دادند، لبخندی زدند. این‌ها لحظاتی بود که گرمای بازی را پیش از آغازش، به اوج می‌رساند. بازی آغاز شد و هر دو تیم گام در میدان گذاشتند، اما این فقط یک بازی نبود؛ این یک نمایش بود. نمایش غرور، غیرت، شجاعت. لحظه‌ای که داور به سمت VAR رفت، جایگاه هواداران پرسپولیس منفجر شد. اما شادی‌شان دوام نداشت؛ علی علیپور پشت توپ ایستاد، نفس‌ها در سینه حبس شد، ضربه زده شد... و مهار یوسوپوف! ورزشگاه یکپارچه فریاد شد. فولادی‌ها از زمین و زمان کنده شدند. لحظه‌ای که از یاد هیچکس نخواهد رفت.

لحظه‌ای بعد، استادیوم به لرزه درآمد. گل! فولاد به آنچه استحقاقش را داشت، رسید. زاده عطار به تعویض طلایی یحیی تبدیل شد. یک جوان هجده ساله که قطعاً آینده روشنی پیش روی او خواهد بود. بازیکنی که در این فصل سه مرتبه گره بازی را برای فولاد باز کرده است، گل زد و مقابل هواداران فولادی احترام نظامی انجام داد. پسری از دل آکادمی فولاد و محصول همین باشگاه با شجاعت تمام و بدون ترس از استوک‌های میلاد محمدی که تا صورتش آمده بود. ابوالفضل گل زد، سکوها لرزیدند، موبایل‌ها روشن شدند، نورها در تاریکی رقصیدند. جشنی بی‌مانند برپا شده بود.