بزرگنمايي:

پیام خوزستان - جام جم / سریال «فریبا» با توجه به موضوع خاص و تازه‌ای که دارد، توانست مخاطبان شبکه سه را در مدت اندکی از آغاز پخش، با خود همراه کند. فریبا، بلاگری به همین نام، راوی داستانی است که در ابتدا ظواهر زندگی‌اش بیشتر به مخاطب نمایش داده می‌شود. اما پس از مدتی کوتاه، چالش‌ها و دردهای او به تصویر کشیده می‌شوند.
در ادامه برای بررسی جزئیات بیشتر این سریال گفتگویی با ساناز سعیدی، بازیگر نقش فریبا انجام داده‌ایم‌ که می‌خوانید: 
قبل از این‌که به بحث الگو بیشتر بپردازیم، این سؤال را از خود خانم سعیدی دارم که چه شد این نقش را پذیرفتید؟
من اصولا وقتی فیلمنامه‌ها را می‌خوانم، تکرار برایم خیلی به چشم می‌آید. یعنی خیلی وقت‌ها به‌نظرم کاراکترها کاملا تکراری هستند. انگار یکسری چیزهای محدود درفیلمنامه‌ها تغییرکرده ومی‌گویی احساس می‌کنم این را خوانده‌ام. در واقع خیلی وقت‌ها جذابیتی که باید رابرای بازیگر ندارد. فریبا برای من تازه بود، چون تاکنون این‌طور به بحث فضای مجازی پرداخته نشده بود. در این سریال هم به این نپرداختیم که فضای مجازی خوب است یا بد و این‌که یک اینفلوئنسر یا بلاگر باشی خوب است یا بد. وظیفه ما این نیست، بلکه تلاش کردیم چیزی را نشان دهیم که واقعا وجود دارد.به هر حال، همه اقشار با فضای مجازی در ارتباط گسترده‌ هستند. فضای مجازی هم مثل دیگر فضاها، هم خوبی و هم بدی دارد. چیزی که برای من به‌عنوان بازیگر جذابیت داشت و احساس کردم باید به آن اشاره شود این‌‌که، الان زندگی شکل متظاهرانه‌ای به خود گرفته و نمایشی شده است. تعاملات، روابط و اطلاعات سطحی شده‌ و همه چیز حاضر و آماده است. انگار برای خیلی چیزها تلاش نمی‌کنیم. من این خوراک حاضر و آماده که تفکر و آگاهی را ازما بگیرد دوست ندارم. حالا این موضوع درهر فضایی مطرح شود، برایم جالب است. چون نه‌تنها به‌عنوان بازیگر، بلکه به‌عنوان فردی که با این مسائل مواجه می‌شود، برایم دغدغه‌مند است. سوال من این است که چراتوهم زندگی بی‌نقص برای ما ساخته شده.قرارنیست زندگی بدون رنج باشد.این مسیرپرفراز ونشیب است امافضای مجازی در کنار بسیاری از منافعی که دارد و همه‌مان از آن بهره می‌بریم، ما رادچار برخی قیاس‌های بیمارگونه می‌کند که ذات زندگی را از دست می‌دهیم. من احساس کردم شاید بتوانم با قبول این نقش، کمکی به خودم کنم تا پاسخ پرسش‌های خودم را بگیرم. 
روزی که من رفتم تا درباره فریبا صحبت کنم،گفتند درباره یک بلاگر است.همان موقع فیلمنامه دست من بودو به دیالوگی برخورد کردم که می‌گفت: «تو هنوز فرق بلاگر واینفلوئنسر را نمی‌دانی.» بعد از این‌که خواندم متعجب شدم که چه تفاوتی دارد؟ 
و برای این‌که بهتر جزئیات را درک کنید، بلاگرهای خاصی را دنبال کردید؟
خیر؛ آقای معظمی چند اسم به من گفتند. یک کلیتی از این بلاگرها دیدم و دوستان نزدیکم می‌دانند که خیلی با فضای مجازی کار نمی‌کنم. از چیزی که به آن عادت کنم، می‌ترسم. واقعا این بلاگرها را نمی‌شناختم. یک نگاه کلی انداختم و به آقای معظمی گفتم آنها را دنبال نمی‌کنم تا شبیه آنها نشوم. آقای معظمی کارگردان منعطفی است و در این رابطه صحبت‌های زیادی داشتیم. به‌نظرم نقطه قوت این کار، شبیه‌نبودنش به بلاگرهای دیگر است. 
یک نکته مهم دیگر در مورد فریبا، روایت درد مادرانگی اوست. ما به‌مرور درد او را در مواجه‌شدنش با پارسا می‌بینیم و به‌نوعی عمیق‌ترین لایه او به مخاطب نشان داده می‌شود...
بله؛ نمایشی‌بودن زندگی فریبا، باعث می‌شود که تا چند قسمت، یک دختری را ببینیم که اهل زرق و برق و دنبال پول و شهرت است اما در واقعیت درگیر مشکلات است. به‌مرور به این می‌رسیم که چه دردهایی در زندگی دارد و متوجه می‌شویم چه رنجی را برای ندیدن بچه خودش متحمل می‌شود. مسیر همه ما به سمت تکامل و رشد است. فریبا هم ناچار است واقعیت خود را بپذیرد. خیلی وقت‌ها با خودش در کشمکش است که انتخابش درست بوده یا خیر. آنچه مهم است، تکامل شخصیت فریباست که بحران را پشت‌سر بگذارد و به تعالی برسد. این جذاب است که لایه‌های متناقضی از فریبا را در‌کنار هم می‌بینیم؛ این به‌نظرم یعنی کاراکتر درست. چون اگر بدون تناقض باشد، واقعی نخواهد بود. به‌مرور فریبا از حالت ویترینی خارج می‌شود و شکل ملموس می‌گیرد. این را هم بگویم که انتخاب بیوگرافی سخت است. قطعا اگر روز اول می‌گفتند زندگی فلان بلاگر را بازی کنی این کار نمی‌کردم، چون احساس می‌کردم وقتی زندگی او برای همه روشن است، چه دلیلی دارد که آن را بازی کنم؟ برای من چالش‌برانگیز نیست. به‌هر‌حال من باید ابعاد نانوشته و نادیده زندگی او را با خلاقیت خودم بازی کنم. وقتی همه‌چیز یک بلاگر به‌صورت مشخص عیان است، برای من جذابیتی ندارد. 
یک نکته مهم در مورد فریبا، خلق جذابیت‌های بصری است که به نظر می‌رسد توانسته‌اید آن را نشان دهید. این جذابیت‌ها از نظر خودتان چقدر اهمیت دارد و آن را چطور دیدید؟
سعیدی: کار فریبا آن هم در مدیوم تلویزیون، نتیجه میزانی از خلاقیت، خوش‌سلیقگی و فضای جذاب بصری بود که حاصل تلاش یک گروه بود. به نظرم توانسته رضایت مخاطب را جذب کند چون در فضای مجازی هم این را نشان می‌دهد و مردم بازخوردهای بسیاری به ما ارائه کردند. به نظرم بیشتر از چیزی که تصور می‌کردیم به دل مخاطب نشسته است.