بزرگنمايي:

پیام خوزستان - تسنیم /با توجه به حضور تیم‌های قدرتمند در مسابقات قهرمانی آسیا از جمله استرالیا و نیوزیلند، تغییرات در ترکیب تیم و نتایج اخیر، شانس تیم ملی بسکتبال ایران برای کسب مدال در کاپ آسیا 2025 کاهش یافته است.
تیم ملی بسکتبال ایران در آستانه مسابقات قهرمانی آسیا 2025 با چالش‌های متعددی مواجه است که بر شانس کسب مدال این تیم تأثیرگذار خواهد بود.
حضور تیم‌های قدرتمند استرالیا و نیوزیلند
استرالیا با هدف کسب سومین قهرمانی متوالی خود در کاپ آسیا 2025 به میدان خواهد آمد. این تیم در مسابقات انتخابی اخیر نیز عملکرد درخشانی داشته است. حضور نیوزیلند، ژاپن و چین نیز بر سطح رقابت‌ها افزوده و کار را برای تیم ایران دشوارتر می‌کند.
تغییرات در کادر فنی و بازیکنان
با بازنشستگی حامد حدادی، سنتر برجسته و تأثیرگذار تیم ملی، خلأ قابل‌توجهی در پست سنتر ایجاد شده است. این موضوع در بازی‌های اخیر، به‌ویژه در مقابل قطر، مشهود بود. علاوه بر این، بهنام یخچالی، یکی از ستاره‌های تیم، از حضور در اردوهای اخیر خودداری کرده است که می‌تواند بر توان تهاجمی تیم تأثیر منفی بگذارد.

عملکرد اخیر تیم ملی
تیم ملی بسکتبال ایران در پنجره دوم مسابقات انتخابی کاپ آسیا 2025 نتایج متفاوتی کسب کرد. پیروزی قاطع مقابل هند نشان‌دهنده پتانسیل بالای تیم است، اما شکست نزدیک برابر قطر با نتیجه 78 بر 77 نشان می‌دهد که تیم هنوز به ثبات لازم نرسیده است.
با توجه به حضور تیم‌های قدرتمند در مسابقات، تغییرات در ترکیب تیم و نتایج اخیر، شانس تیم ملی بسکتبال ایران برای کسب مدال در کاپ آسیا 2025 کاهش یافته است. با این حال، با تقویت کادر فنی، بهره‌گیری از استعدادهای جوان و ایجاد هماهنگی بیشتر در تیم، می‌توان به بهبود عملکرد و رقابت مؤثرتر در برابر حریفان امیدوار بود.
اما نکته‌ای که بیشتر تیم‌های آسیایی را از کسب عنوان قهرمانی آسیا ناامید کرده، حضور تیم قدرتمند استرالیا است. سلطه استرالیا بر بسکتبال آسیا احتمالاً تا زمانی ادامه خواهد داشت که این تیم همچنان از ساختار حرفه‌ای، لیگ قوی (NBL)، بازیکنان سطح بالای NBA و برنامه‌ریزی دقیق فدراسیون بسکتبال خود بهره ببرد. چند عامل اصلی در ادامه این برتری تأثیرگذار هستند:
کیفیت بازیکنان و حضور در NBA
استرالیا با داشتن بازیکنان بزرگی مانند پتی میلز، جاش گیدی، بن سیمونز، دنتا اکسوم و متیس تایبول که در NBA و لیگ‌های معتبر اروپا بازی می‌کنند، از لحاظ فنی چند پله از سایر تیم‌های آسیایی جلوتر است. حتی بازیکنان ذخیره این تیم نیز در سطح بالایی از مهارت و تجربه قرار دارند.
لیگ حرفه‌ای (NBL) و توسعه استعدادها
لیگ بسکتبال استرالیا (NBL) یکی از بهترین لیگ‌های داخلی خارج از NBA است. این لیگ نه تنها استعدادهای بومی را پرورش می‌دهد، بلکه مقصدی برای بازیکنان آمریکایی و اروپایی باکیفیت شده است. برنامه‌های توسعه‌ای این لیگ باعث شده بازیکنان جوان استرالیایی به سرعت پیشرفت کنند.
برتری فیزیکی و تاکتیکی
استرالیا از نظر فیزیکی تیمی بسیار قدرتمند است. بازیکنان این تیم معمولاً قدبلند، قوی و از نظر آمادگی جسمانی در سطحی بالاتر از تیم‌های آسیایی قرار دارند. همچنین، سبک بازی این تیم ترکیبی از مهارت‌های بسکتبال اروپایی و فیزیک‌محور بودن NBA است که آن‌ها را در برابر تیم‌های آسیایی به شدت برتری می‌دهد.
کادر فنی حرفه‌ای و تجربه بین‌المللی
استرالیا معمولاً با مربیان باتجربه وارد مسابقات می‌شود و بسیاری از آن‌ها سابقه کار در NBA یا لیگ‌های معتبر اروپایی را دارند. این باعث می‌شود که تاکتیک‌های مدرن و سیستم‌های پیشرفته‌ای در تیم اجرا شود.
کمبود رقبای جدی در آسیا
چین: روزهای طلایی خود را پشت سر گذاشته و پس از خداحافظی یائو مینگ و یی جیان لیان، هنوز جایگزین مناسبی برای آنها پیدا نکرده است.
ژاپن: پیشرفت کرده و بازیکنی مثل روی هاچیمورا در NBA دارد اما هنوز به سطح استرالیا نرسیده است.
ایران: با بازنشستگی حدادی و کنار رفتن نسل طلایی و حضور بازیکنان جوان و کم‌تجربه، قدرت سابق را ندارد.
نیوزیلند: تنها تیمی در آسیا که می‌تواند استرالیا را به چالش بکشد، اما هنوز به اندازه آن‌ها قدرتمند نیست.
چه زمانی سلطه استرالیا بر بسکتبال آسیا ممکن است تمام شود؟
اگر چین یا ژاپن سرمایه‌گذاری بزرگی روی استعدادهای جدید خود انجام دهند و بتوانند بازیکنان بیشتری به NBA بفرستند؛ اگر کشورهای دیگر مانند ایران یا فیلیپین بتوانند سیستم پرورش بازیکنان خود را تقویت کنند و استعدادهایشان را در لیگ‌های بزرگ پرورش دهند ودر نهایت اگر استرالیا با افت نسل طلایی خود روبه‌رو شود و نتواند ستاره‌های جدیدی به اندازه نسل فعلی پرورش دهد، شاید بتوان شاهد سقوط استرالیا از سکوی نخست بسکتبال آسیا بود.
با توجه به شرایط فعلی تیم‌های آسیایی، تیم ملی بسکتبال استرالیا حداقل برای 5 تا 10 سال آینده همچنان قدرت اول آسیا خواهد بود، مگر اینکه یکی از تیم‌های آسیایی سرمایه‌گذاری جدی روی توسعه بازیکنان انجام دهد و بتواند با استانداردهای جهانی رقابت کند.