بزرگنمايي:

پیام خوزستان - ابوالفضل عابدینی روزنامه نگار دوست داشتنی و شخصیت سیاسی ایرانخواه و میهن پرست در اوج ناباوری رخ از این جهان برکشید و به دیدار معبود شتافت.از روزهای سختی که ابوالفضل عابدینی پشت سر گذاشته بود با ابوالفضل در ارتباط بودم .شخصیتی فعال ،اجتماعی و کنشگری مسئولیت پذیر با رؤیاهای فراوان برای آینده ایران.همه ایرانیان فارغ از ویژگی های خاص یا ویژه زبانی و مذهبی و دینی آنها برایش عزیز و محترم بود.
هرجا که لازم بود حضور داشت.در مراسم اعتراض به سیاست ترکیه و حملات داعش به کوبانی خودش را از اهواز به تهران رسانده بود.پرهیجان و با صلابت.گروهی قصد بهره برداری تجزیه طلبانه از این تجمع را داشتند که ابوالفضل با صلابت به یکی از آنان گفت نمی گذارم پرچم افراطی گری را بر افراشته کنید. ابوالفضل عابدینی نصر که بود ؟
بارها در خوزستان به دیدارش شتافته بودم.تقریبا همه جای اهواز را بارها با هم گشته بودیم.مرا به عین 2 یکی از حاشیه های شهر اهواز برد تا بیشتر با درد و رنج هموطنان آشنا شوم.در بسیاری از سفرهای مطالعاتی و پژوهشی به اهواز و دیگر شهرها تنهایم نمی گذاشت.بی منت و بی مزد و اجری همراهی می کرد.با دلی چون آیینه صاف و زبانی صریح.تمام وجودش عشق به ایران بود.بارها با هم در ملاشیه و شلنگ اباد و کوی علوی و دیگر حاشیه های اهواز قدم زدیم.به درون خانه های مردمان دوست داشتنی این مناطق رفته بودیم و دست دوستی با بسیاری از این هموطنان داده بودیم.بارها با هم گریستیم بر این رنج ها و دردها و فقر و درماندگی هموطنانم.دوستانی دیگر هم با ما بودند. ابوالفضل بی قرار و مصرّ بود بلکه بیشتر ببینیم و بیشتر ببینیم که بر وطن عزیزتر از جانمان چه می گذرد.
در هر سفری که به خوزستان داشتم از پیش هماهنگ می کردم که اگر بدون اطلاع او عازم می شدم دلخور می شد و سخت بر آشفته که چرا بی اطلاعش رفته بودم.می گفتم مزاحم می شوم و می گفت تمام وقت من وقف ایران و برای ایران است روستاهای فراوانی را با ابوالفضل در خوزستان دیدم.شهرهای بسیاری را با هم گشتیم.عکس و فیلم و نوار مصاحبه زیادی هم به یادگار ماند.جلسات متعددی نیز با دوستان ابوالفضل که امروز رفقای شفیقم هستندبرگزار کردیم.
تازه به سن میان سالی وارد شده بود و تجربیات فراوان داشت و اشنایی عمیقی با مسائل استان خوزستان و کشور .وقتش نبود که ابوالفضل در حالی که هنوز 43 سالگی را ندیده بود از این دنیا پر کشد.در این سال ها رنج های فراوان دید.اما وطن را ترک نکرد.
در ایران ماند و رنج ها را به جان خرید.بی مهری را به جان گرفت اما دست از ایرانِ جان نکشید .می توانست برود و در رسانه ای در اروپا یا امریکا به کار مشغول شود اما می گفت نمی تواند بی ایران زندگی کند و در نهایت در خاک ایران آرام گرفت.رفتنش از این کره خاکی و پر رنج ، شتاب زده بود.باری گران بر جان داشت تا آنکه جانش طاقت از دست داد و در خاک ایران ابدی شد.
یاد ابوالفضل عابدینی در یادها می ماند .ابوالفضل فرزند ایران بود و با خاک ایران آرام گرفت.بدرود ای دوست میهن پرست.بدرود ابوالفضل عابدینی!