پیام خوزستان - در مسیر نورانی «طریق‌المهدی»، هزاران عاشق از 70 ملت با فریاد «أنا علی العهد» در قم گرد آمدند تا با امام عصر (عج) عهدی دوباره ببندند؛ حماسه‌ای جهانی که اشک، دعا و غیرت را در هم آمیخت و فریاد مظلومیت غزه را از قلب ایران به جهان رساند. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، این‌جا قم است؛ شهر کریمه اهل بیت، مأمن منتظران، پایگاه شعور و شعور انقلابی.
و این روز، 26 فروردین 1404، نه یک تاریخ ساده در تقویم، که روز تجلی عهد دوباره با ولیّ عصر، روز پیمان بستن دل‌های بی‌قرار، روز انفجار غیرت جهانی در مسیر بی‌انتها به‌سوی ظهور بود. .
موج جمعیت از عمود 20 طریق‌المهدی تا جمکران
عصر هنوز کاملاً از راه نرسیده بود که از عمود 20 تا انتهای مسیر، پُر شد از چهره‌هایی مصمم، دل‌هایی لبریز، دست‌هایی بالا رفته با پرچم‌های «لبیک یا مهدی» و چفیه‌های آغشته به عطر خون شهید. کوچه‌پس‌کوچه‌ها و خیابان‌های منتهی به طریق‌المهدی و بلوار پیامبر اعظم، از ساعت 16 دیگر گنجایش این موج را نداشتند. همه مسیرها به جمکران ختم می‌شد، اما دل‌ها به یک سو کشیده می‌شد: به سوی عهدی دوباره با امام زمان عجل الله تعالی فرجه‌الشریف 
همه آمده بودند؛ از شیرخوار تا جانباز

در میان این جمعیت که به چشم هیچ ناظری پایان نداشت، همه‌چیز بود: کودکانی با چفیه‌هایی بزرگ‌تر از صورت‌شان، نوجوانانی با سربندهای یا زینب و یا مهدی، پدرانی که نوزادان‌شان را چون امانتی مقدس در آغوش گرفته بودند، و مادرانی که با هر قدم، اشک می‌ریختند. جانبازانی روی ویلچر، پیرمردهایی با عصا، جوان‌هایی با کوله‌های بسیجی، و بانوانی که دعای عهد را بلندبلند زمزمه می‌کردند.
سرود، مداحی، هیأت‌های مردمی در مسیر عهد

تریلی عظیم مرکز جبهه فرهنگی مردمی قم، از همان ابتدا چون کشتی نجات در دل این طوفان عاشقی، حرکت کرد. سرودهای انقلابی، نوحه‌های جهادی، مداحی‌های شورانگیز و سخنان کوتاه اما پرنفوذ از بلندگوهایش، لحظه‌ای قطع نمی‌شد. در یکی از ایستگاه‌ها، گروه سرود نوجوانان «سلام فرمانده» شعری تازه برای حضرت ولی‌عصر (عج) اجرا کردند که اشک بسیاری را جاری ساخت.
70 ملت در یک صف؛ لبیک جهانی به امام زمان

پرچم‌هایی با رنگ‌های کشورهای مختلف در آسمان مسیر به اهتزاز درآمده بود: لبنان، سوریه، عراق، پاکستان، هند، یمن، بحرین، نیجریه، اندونزی، برزیل و حتی اروپا. نمایندگانی از 70 کشور، مرد و زن، سفید و سیاه، پیر و جوان، آمده بودند تا از قم، عهدی جهانی ببندند؛ لبیکی به ولیّ خدا و فریادی علیه صهیونیسم جهانی.
حضور پرشور خانواده‌های شهدا و جبهه مقاومت در عهد با امام زمان (عج)
در امتداد طریق‌المهدی، کنار جمعیت پرشور زائران، چهره‌هایی آشنا و پرمعنا به چشم می‌آمد؛ خانواده‌های شهدا، چه از ایران و چه از جبهه‌های مقاومت منطقه. مادران و همسرانی که عزیزانشان را تقدیم کرده‌اند، این‌بار با پرچم عهد آمده بودند؛ آرام، صبور، اما استوار. کنارشان خانواده‌های لبنانی، سوری و عراقی ساکن قم با لهجه‌هایی متفاوت اما دلی واحد، در دل این حماسه حضور یافته بودند.
تصاویر قهرمانان مقاومت؛ از حاج قاسم تا سید حسن نصرالله

تصاویر بزرگان جهاد و مقاومت، بر دستان مردم موج می‌زد. مقام معظم رهبری، شهیدان حاج قاسم سلیمانی، سیدحسن نصرالله، سید ابراهیم رئیسی، اسماعیل هنیه، یحیی سنوار، سیدهاشم صفی‌الدین و ده‌ها چهره ماندگار دیگر، با نگاهی مصمم از قاب عکس‌ها به جمعیت نظر داشتند؛ گویی خود در میان مردم ایستاده‌اند.
شعارهای مرگ بر آمریکا و اسرائیل

شعارهای مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل، مثل طنین طبل در میدان نبرد، از عمق دل مردم برمی‌خواست. پلاکاردهایی که از دل مظلومیت و خشم ساخته شده بود: «اسرائیل تروریست»، «آمریکای جنایتکار»، «سکوت عربی، خیانت جهانی». صدای اعتراض مردم از کوچه‌های قم تا خیابان‌های قدس می‌رفت.
نگاه‌های مادرانه، اشک‌ها و دعاهای در حمایت از کودکان غزه

اما تأثیرگذارترین صحنه‌ها را شاید می‌شد در نگاه‌های مادرانه دید. مادرانی با نوزاد در بغل و کودکی در دست، آرام ولی محکم در مسیر 8 کیلومتری قدم می‌زدند؛ اشک در چشم، بغض در گلو، و دل در غزه. بعضی‌شان با صدایی لرزان از کودکان غزه می‌گفتند؛ کودکانی که حالا تصویرشان با نوار سیاه در قاب ذهن این مادران ثبت شده بود.
حضور خانوادگی در مسیر ایستادگی برای آزادی قدس شریف

در این میان، حضور خانوادگی مردم، خود جلوه‌ای باشکوه بود؛ پدر، مادر، فرزندان، حتی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها با صلابتی تمام‌عیار آمده بودند تا بگویند: «تا آزادی قدس، ما ایستاده‌ایم».
خادمان بی‌ادعا؛ جوانان انقلابی و مؤمن

و در پشت صحنه‌ی این حماسه، جوانانی گمنام و چهره‌هایی بی‌ادعا، مشغول خدمت بودند. بچه‌های مؤمن و انقلابی قم و جبهه مردمی فرهنگی انقلاب اسلامی. کسانی که نه جلوی دوربین بودند، نه دنبال اسم و عنوان. فقط آمده بودند تا خادم این اجتماع جهانی باشند؛ از برپایی موکب‌ها تا هماهنگی تریلی‌ها و ایستگاه‌ها، با اخلاص، با عشق.
شب عهد و ایستادگی؛ از قم تا مسجد جمکران با همدلی و غیرت اسلامی

آن شب، نام‌های بزرگ و چهره‌های کوچک، اشک‌ها و مشت‌ها، پلاکاردها و پچ‌پچ‌های مادرانه، همه با هم یک معنا را فریاد می‌زدند:
أنا علی العهد؛ تا نابودی اسرائیل، ایستاده‌ایم.
محبت بی‌دریغ در موکب‌های مردمی

موکب‌ها، بهشتی بودند در مسیر ظهور. آب خنک، شربت، خرما، نان و پنیر، چای، شیرینی، و حتی غذاهای ساده اما باصفا، با لبخند و مهربانی توزیع می‌شد. دخترکان کوچک با سبدهایی پر از گل محمدی، گل به زائران می‌دادند و نجوا می‌کردند: «السلام علیک یا بقیه‌الله».
شعارها؛ قلب تپنده راهپیمایی

شعارها، مثل نبض جمعیت بود؛ پرشتاب، پرغرور، پرحرارت: «مرگ بر اسرائیل»، «مرگ بر آمریکا»، «غزه تنها نیست»، «یا مهدی ادرکنا»، «أنا علی العهد». صدای مردم نه تنها فضای قم، که فضای مجازی را هم فتح کرده بود. چهره‌ها، بعضی گریان و بعضی خشمگین، اما همه مصمم و استوار.
جمعیت خروشان به سوی مسجد جمکران

حدود ساعت 17:30، صفوف نخست به مسجد مقدس جمکران رسیدند اما جمعیت عظیم و خروشان، همچنان در حال حرکت به سمت مسجد مقدس جمکران بود. صدای قدم‌ها و همهمه‌ی جمعیت از دور دست‌ها به گوش می‌رسید. این جمعیت که به گفته مردم و کارشناسان بیش از 200 هزار نفر تخمین زده می‌شد، از لحظه‌ی اذان مغرب تا پس از نماز عشاء همچنان در مسیر حرکت بودند، چنان که این جمعیت پُر شور و پر هیجان، گویی به رودخانه‌ای پرآب بدل شده بود که بدون وقفه به سمت مقصدش می‌جوشید.
مردم، با دلی مالامال از عشق و ارادت به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)، در مسیر طولانی و پرفراز و نشیب خود، تنها به یک هدف می‌اندیشیدند: حضور در مسجد مقدس جمکران، جایی که در آن مکان نورانی، همه‌چیز برای رسیدن به دعا و استغاثه به امام زمان (عج) آماده بود.
جمکران جای سوزن انداختن نبود

وقتی که جمعیت به حیاط بزرگ و صحن‌های وسیع مسجد جمکران رسیدند، یک منظره بی‌نظیر از حضور بی‌وقفه و بی‌نظیر مردم در برابر چشم‌ها گشوده شد. در هر گوشه از شبستان‌ها و صحن‌های وسیع مسجد، انبوهی از زائران پراکنده شده بودند. جایی برای نشستن نبود، صحن‌ها و شبستان‌ها به‌طور کامل مملو از جمعیت شده بود. حتی هنگام برگزاری نماز جماعت، ازدحام جمعیت چنان شدید بود که گویی هیچ فضا و جایی برای سوزن انداختن نبود.
صدای اذان
این جمعیت، نه تنها برای یک مراسم معمولی آمده بودند، بلکه در دل خود یک عزم راسخ و امید به ظهور داشتند. چهره‌ها پر از اشک، دل‌ها پر از امید و دست‌ها به سوی آسمان بلند بود. در کنار هم، تمام دل‌ها در خواسته‌ای واحد تجلی پیدا کرده بود: استغاثه به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) برای نجات از ظلم و رسیدن به عدالت جهانی.
صدای اذان طنین انداخت. دل‌ها بی‌تاب‌تر شد. صف‌های نماز مغرب و عشا، مثل موج‌های دریا در همه صحن‌ها گسترده شد. کسی نرفت؛ همه ماندند. مسجد، به قلب تپنده‌ی یک ملتِ منتظر تبدیل شد.
دعا و اشک برای رهایی غزه؛ ندای استغاثه به امام عصر

بعد از نماز، اشک‌ها جاری‌تر شد. دعای استغاثه با بغض خوانده شد. در فضای پر از شور و داغ این مراسم، صدای اشک و دعا به آسمان می‌رفت. مردم با دلی پر از درد و کینه نسبت به رژیم کودک‌کش صهیونیستی، در حالی که چهره‌هایشان در میان اشک‌ها غرق شده بود، دست به دعا برداشته و به سمت آسمان نگاه می‌کردند. هر کلمه دعا، هر جملۀ استغاثه، گویی از عمق دل‌های شکسته و نگران مردم فلسطین برمی‌خواست.
شور و اشتیاق در آن لحظات به وضوح در تک تک چهره‌ها نمایان بود. مادرانی که با چشمانی پر از اشک، نگران حال کودکان غزه بودند و پدرانی که با غصه‌ای بزرگ، از امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) یاری می‌خواستند. این لحظات، لحظاتی از دردی مشترک بود؛ مردم ایران، از کوچک و بزرگ، در کنار مردم غزه و تحت ستم قرار گرفته در این سرزمین، برای رهایی‌شان دعا می‌کردند.
آه‌های بلند مردم در فضای مسجد مقدس جمکران طنین‌انداز می‌شد، صدایی که گویی از قلب تاریخ و از دل یک امت واحد برمی‌خاست. در هر گوشه از این جمعیت، دست‌ها به سمت آسمان دراز شده بود و در میان بغض و اشک، ندای رهایی و عدالت برای مردم مظلوم غزه بلند بود.
روایت ابوشریف از جنایات رژیم

ابوشریف، نماینده جهاد اسلامی فلسطین در تهران، در سخنانی پرشور و احساسی، وضعیت فاجعه‌بار غزه را به تصویر کشید. او با اشک و بغض، 18 ماه درد و رنج مردم غزه را روایت کرد؛ از ظلم، قتل‌عام، نسل‌کشی و بحران‌های انسانی که در این مدت به اوج خود رسیده است. با صدای لرزان، گفت: 44 روز است که هیچ‌گونه کمک انسانی شامل آب، غذا و دارو به غزه وارد نشده است؛ این، جهانی است که عدالت در آن جایی ندارد.
ابوشریف همچنین بر لزوم مسئولیت‌پذیری جهانی تاکید کرد و با اشاره به سکوت دنیای عرب و مجامع بین‌المللی در قبال جنایات رژیم صهیونیستی، افزود: در این 18 ماه، هیچ‌گونه اقدامی از سوی دولت‌های جهانی برای نجات مردم غزه صورت نگرفت؛ بلکه برخی از آنها، به طور پنهانی و آشکار، به جنایات اسرائیل کمک کردند.
مقاومت و غزه زنده است
وی سپس با تأکید بر نقش مهم جمهوری اسلامی ایران در حمایت از فلسطین، گفت: این جمهوری اسلامی ایران بود که با اراده و آرمان‌های امام راحل و رهنمودهای مقام معظم رهبری، در کنار غزه ایستاده و مردم یمن و حزب‌الله لبنان نیز در این مبارزه جانفشانی کرده‌اند.
سخنان ابوشریف به نقطه‌ای رسید که تمام حاضرین در مراسم، با چشمانی اشکبار و دل‌هایی پر از خشم، به این پیام گوش می‌دادند که حتی در برابر سکوت جهانی، مقاومت غزه زنده است و خواهد ماند.
مداحی حماسی حاج مهدی رسولی

مداحی حاج مهدی رسولی با صدایی بغض‌آلود، اما محکم، دل‌ها را شعله‌ور کرد. «ای رهبر آزاده، آماده‌ایم آماده» در آسمان جمکران طنین انداخت. پرچم‌ها بالا رفتند، مشت‌ها گره خوردند، صداها یکی شد.
پیمان ماندگار در پایتخت عهد جهانی

آن شب، مسجد جمکران تا ساعت 12 شب، پُر بود؛ از جمعیت، از نور، از نیت. مردم، هرکدام با دل‌نوشته‌ای، پلاکاردی، تصویری از شهدا، یا فقط با یک آه آمده بودند تا بگویند: ما هنوز پای این راه ایستاده‌ایم.
قم در آن شب، فقط یک شهر نبود؛ پایتخت عهد جهانی بود. و «أنا علی العهد»، فقط یک شعار نبود؛ ندایی بود تا ظهور، تا انتقام خون مظلومان، تا طلوع خورشید.
انتهای پیام .