بزرگنمايي:

پیام خوزستان - به گزارش می‌متالز، در شرایطی که صنایع فولادی کشور از ابتدای فروردین 1404 با محدودیت‌های تامین برق 30 تا 50 درصدی مواجه بودند، فولاد خوزستان نشان داد که حتی در وضعیت‌های بحرانی نیز می‌توان با مدیریت راهبردی، روحیه جهادی و بهره‌گیری از ظرفیت‌های داخلی، نه‌تنها تولید را حفظ کرد، بلکه به قله‌های تازه‌تری نیز رسید.
بر اساس گزارش رسمی واحد برنامه‌ریزی تولید، تنها در همین ماه، بیش از 7500 تن از تولید شمش فولادی این شرکت به دلیل خاموشی‌ها از دست رفت. با این حال، فولادمردان خوزستان توانستند با تلاش مضاعف و ارتقاء بهره‌وری، در همین ماه رکورد 2 سال گذشته را پشت سر بگذارند.
اما چرا این رکورد مهم است؟ نخست، از جنبه اقتصادی. تولید پایدار فولاد در زنجیره‌ای از صنایع پایین‌دستی نظیر خودروسازی، ساختمان، لوازم خانگی و صادرات نقش حیاتی دارد. هر یک تن شمش تولیدشده، به‌معنای حرکت قطعه‌ای از چرخ اقتصاد ملی است. در شرایطی که کشور با رکود نسبی بازار داخلی، فشار‌های تحریمی و کاهش صادرات مواجه است، پایداری در تولید می‌تواند نقش جبرانی برای حفظ اشتغال و درآمد‌های ارزی ایفا کند.
دوم، از منظر انرژی. رکوردشکنی در شرایطی رخ داد که شرکت با کمبود و قطعی برق دست‌وپنجه نرم می‌کرد. در واقع این رکورد، نه با منابع اضافی، بلکه در بستر محدودیت به‌دست آمد. این نشان می‌دهد که چنانچه زیرساخت‌های انرژی کشور بازسازی شود و ناترازی برطرف گردد، فولاد خوزستان می‌تواند به ظرفیت‌های بالاتر تولید نیز دست یابد. این مسئله در کلام مدیر بخش فولادسازی نیز بازتاب یافته که اذعان می‌کند: "اگر محدودیت انرژی نبود، می‌توانستیم تولیدی فراتر از این نیز ثبت کنیم. "
سوم، از نظر سرمایه انسانی و فرهنگ سازمانی. رکوردشکنی در صنعتی مانند فولاد، حاصل تغییر برنامه نیست؛ بلکه نتیجه ساعات متمادی تلاش شبانه‌روزی، هماهنگی دقیق زنجیره عملیات، و انگیزه‌ای برخاسته از تعلق سازمانی است. اشاره مدیران به نقش «ایمان، ایثار و باور» در تحقق این رکورد، صرفاً یک تعارف سازمانی نیست، بلکه گواهی بر سرمایه فرهنگی نهفته در چنین بنگاه‌هایی است؛ سرمایه‌ای که در روز‌های سخت، به سرمایه اقتصادی تبدیل می‌شود؛ و در نهایت، از منظر سیاست صنعتی. این رکورد، یک پیام روشن به سیاست‌گذاران دارد: اگر به صنایع بزرگ کشور اعتماد و از آنها حمایت شود، نه‌تنها مسیر عبور از تحریم و بحران‌های انرژی ممکن است، بلکه جهش تولید و افزایش ارزش افزوده نیز در دسترس خواهد بود. این موفقیت باید تبدیل به استدلالی قوی در دفاع از سرمایه‌گذاری در انرژی پایدار برای صنایع بزرگ، و بازتعریف رابطه حاکمیت با شرکت‌های استراتژیک شود.
شرکت فولاد خوزستان در آغاز سال 1404، نه‌تنها رکورد تولید شکست، بلکه رکوردی از امید، کارآمدی و آینده‌نگری را نیز به‌جا گذاشت. این دستاورد باید الگویی برای صنایع دیگر باشد و انگیزه‌ای برای تصمیم‌گیران که سرمایه‌گذاری بر زیرساخت‌های انرژی و حمایت از صنایع تولید محور، تنها راهکار واقعی مقابله با چالش‌های اقتصادی است. فولادمردان خوزستانی رکورد زدند، چون با برق محدود، انگیزه نامحدود داشتند. اما این انگیزه، نیازمند حمایت هوشمندانه برای تداوم درخشش است.