بزرگنمايي:

پیام خوزستان - آسیاب‌های آبی دزفول در حالی بازسازی می‌شوند که این شهر به تازگی آخرین بازمانده آسیابان خود را از دست داد.
به گزارش همشهری، قدیمی‌ترین سازه‌های آبی جهان، همان آسیاب‌های آبی دزفول است که به روایت تاریخ 1800 سال قدمت دارند. رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دزفول می‌گوید که آسیاب‌های آبی دزفول تا سال 1347 کار می‌کردند، اما با ساخت کارخانه آرد جایگاه خود را از دست دادند.
به‌تازگی مستند تلویزیونی از آسیاب‌ها در دزفول با ایفای نقش آخرین بازمانده از آسیابانان دزفولی ساخته و آماده اکران شده‌است.
آخرین بازمانده «آسیابانان دزفولی دیگر در جمع ما نیستند.» این را حمیدرضا خادم، رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دزفول می‌گوید.
انگار بخت یار بوده تا خاطرات سلطانعلی علیزاده، آخرین بازمانده آسیابانان دزفول که 19 مرداد 1403 در 90 سالگی درگذشت در مستند تلویزیونی آسیاب‌های دزفول ماندگار شود و حالا باید منتظر اکران این مستند به‌کارگردانی عبدالکریم بیدخ باشیم.
سرگذشت آسیاب‌ها آسیاب‌های آبی دزفول به‌عنوان اثر ملی هم به ثبت رسیده‌اند. رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دزفول می‌گوید: «در زمان قدیم، آسیاب‌های آبی مالک خصوصی داشت و به آسیابان، لویینه می‌گفتند. پیشینه تاریخی آسیاب‌های آبی دزفول به دوره ساسانیان بازمی‌گردد، اما بیشتر آثار موجود از آسیاب‌ها به دوره تاریخی صفویه می‌رسد.» تعداد آسیاب‌ها در دوره صفوی 50 تا60 عدد بود.
حمید خادم درباره جانمایی آسیاب‌ها می‌گوید: «بخشی از آن‌ها به فاصله 800 متر از سد دز و در جنوب تفریحگاه ساحلی دز، بخشی زیر پل جدید (دوم) دزفول و بخشی دیگر نیز در کنار پل قدیم این شهرستان ساخته شده‌اند.» به‌دلیل طغیان رودخانه و قرار گرفتن در مسیر جاده تعدادی از بین رفته و حالا 20عدد باقی مانده است.
معماری آسیاب‌های آبی قلوه سنگ رودخانه‌ای، آجر و ملات ساروج مصالح ساخت آسیاب‌های آبی بوده. معماری آسیاب‌ها در نوع خودش بی‌نظیر است و جذابیت بصری منحصر به فردی دارد. خادم می‌گوید: «معماری آن‌ها برگرفته از سبک معماری بومی دزفول و به‌صورت یک مجموعه به هم پیوسته است. پایه این آسیاب‌ها از ملات گچ، خاکستر و آجر‌ها در 3 ردیف و در قسمت‌هایی از سنگ ساخته شده. دیوار‌ها نیز از آجر و سنگ رودخانه و ملات ساروج ساخته و با نوعی آهک پوشیده شده.» شیوه کنار هم قرارگیری آسیاب‌ها حالت سد مانند داشته تا آب به محل مورد نظر هدایت شود.
سازوکار آسیاب‌های دزفول در هر آسیاب 5 نفر مشغول کار بودند؛ مسئول حمل گندم با قاطر تا آسیاب، مسئول رساندن گندم تا سنگ آسیاب، مسئول سنگ آسیاب و مسئول جمع‌آوری آرد و یک نفر مسئول آسیاب در شب. در فصولی که آب رودخانه کم می‌شد برای بالا آمدن سطح آب و نیز انحراف آب به سمت آسیاب‌ها از سبد‌های حصیری که داخل‌شان را از سنگ پر می‌کردند، استفاده می‌شد. آنطور که رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دزفول توضیح می‌دهد سبد‌ها روی هم قرار می‌گرفتند و یک بند انحرافی ایجاد می‌کردند که در اصطلاح محلی به آن چوسله می‌گفتند.