پیام خوزستان - ایسنا /شهریار فوتبال ایران در گفت‌وگو با سایت فیفا درباره شکستن رکوردش از سوی دو اسطوره فوتبال جهان صحبت کرد.
 علی دایی 20 سال پیش در چنین روزی نخستین بازیکنی شد که 100 گل در دیدارهای ملی به ثمر می‌رساند. او درباره این شاهکار و شکستن رکوردش توسط دو اسطوره جهان فوتبال صحبت کرد. مهاجم سابق بایرن مونیخ از کریستیانو رونالدو و لیونل مسی ستایش کرد.
فرانس پوشکاش فقید سال 1993 درباره تلاش برای رسیدن به 100 گل در دیدارهای ملی گفته بود: فکر نمی‌کنم هرگز این کار انجام شود. این روزها فوتبال بسیار دفاعی‌تر شده است. تیم‌ها قبلاً چهار یا پنج بازیکن در خط حمله داشتند. حالا بهترین گلزن یک جام جهانی شش گل می‌زند. قبلا 10 گل یا 11، 12 گل می‌زد. فکر می‌کنم زدن 100 گل دست‌نیافتنی است.
همان سال یک مهاجم 24ساله اردبیلی در کنار آتشفشان سبلان اولین بازی ملی‌اش را انجام داد. هیچکس نمی‌توانست تصور کند او رکورد پوشکاش را بشکند؛ حتی خودش. دایی اما گلزنی بی‌نظیر بود. او یک تمام‌کننده بی‌نقص با توانایی بسیار بالا در زدن ضربات سر بود.
دایی سال 1996 تنها در 18 بازی 22 گل به ثمر رساند؛ آماری که شامل چهار گل در 23 دقیقه مقابل کره‌ جنوبی در دور یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا بود. تنها ساندور کوچیس افسانه‌ای در سال 1954 گل‌های بیشتری در یک سال نسبت به دایی زده است.
مرد سبیلوی فوتبال ایران از سال 1998 تا 2001 در 36 بازی 36 گل به ثمر رساند تا گرد مولر (68 گل) را پشت سر بگذارد. کوچیس (75 گل) و پله (77 گل) اهداف بعدی او بودند.
17 نوامبر 2004 یعنی 20 سال پیش دایی در مقدماتی جام جهانی 2004 برابر لائوس چهار گل به ثمر رساند تا به اولین بازیکن تاریخ تبدیل شود که به 100 گل ملی می‌رسد. عظمت این دستاورد به حدی بود که در بیش از 150 کشور جهان از تلویزیون مخابره شد.
فیفا با مهاجم سابق بایرن مونیخ گفت‌وگویی داشت تا درباره آن دستاورد فراموش‌نشدنی در تهران و شکستن رکوردش از سوی کریستیانو رونالدو و لیونل مسی صحبت کند.

این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
وقتی هنوز به رکورد بزرگانی چون فرانس پوشکاش، پله، گرد مولر و همه این گلزنان نزدیک نشده بودید چه فکری داشتید؟ چه زمانی متوجه شدید که رسیدن به 100 گل بین‌المللی ممکن است؟
فکر می‌کنم وقتی از 80 گل عبور کردم احساس کردم این رکورد دست‌یافتنی است. تا آن زمان واقعا به رکورد گلزنی فکر نکرده بودم و تنها روی پیروزی در بازی‌ها و کمک‌کردن به تیمم متمرکز بودم اما با نزدیک‌تر شدن به رکورد 100 گل زده این ایده واقعی‌تر شد و می‌دانستم که اگر ادامه دهم، ممکن است اتفاق بیفتد.

فکر می‌کردید در بازی با لائوس به این رکورد برسید؟
بله چنین حسی را داشتم. با رفتن به آن بازی اعتمادبه‌نفس و انگیزه داشتم اما فوتبال غیر قابل پیش‌بینی است. شما هرگز نمی‌دانید یک مسابقه چگونه پیش خواهد رفت. با این حال آن روز همه چیز خوب پیش رفت و من حمایت هم‌تیمی‌ها و هوادارانم را احساس کردم که آن را خاص‌تر کرد.
چه حسی داشتید که اولین بازیکن تاریخ شدید که مقابل تماشاگران در ورزشگاه آزادی به 100 گل ملی رسیدید؟
لحظه‌ای فراموش‌نشدنی بود. بازی در آزادی همیشه خاص است اما رسیدن به 100 گل در آنجا خیلی خاص بود. احساس می‌کردم که این را نه‌تنها برای خودم که برای همه کسانی که با من بودند به دست آوردم. آن لحظه یک پیروزی برای تمام ملت ایران بود.
واکنش به موفقیت شما چگونه بود؟ آیا پیام خاصی دریافت کردید؟
بله. پیام‌های زیادی را از هم‌تیمی‌ها، مربیان و حتی افراد سرشناس از سراسر جهان دریافت کردم. حمایت مردم بسیار زیاد بود. آن پیام‌ها به من نشان دادند که چگونه فوتبال می‌تواند مردم را دور هم جمع کند و چگونه یک دستاورد شخصی می‌تواند برای همه معنی داشته باشد.
دو بازیکن خارق‌العاده از آن زمان به 100 گل ملی رسیده‌اند. اولی کریستیانو رونالدو. زمانی که او رکورد شما را شکست، چه احساسی داشتید و نظرتان درباره کریستیانو به عنوان یک بازیکن چیست؟
رکوردشکنی بخشی از فوتبال است و من خوشحالم که بازیکنی مانند رونالدو این کار را انجام داد. او بازیکنی استثنایی و سختکوش است و این ویژگی‌ها را در طول دوران حرفه‌ای خود ثابت کرده است. رونالدو یک الگوی بزرگ برای بازیکنان جوان است و کارنامه‌اش نشان می‌دهد که هر چیزی ممکن است.
نظر شما در مورد لیونل مسی به عنوان یک بازیکن چیست؟
مسی یک نابغه و بازیکنی منحصربه‌فرد است. او هوش بازی بسیار باورنکردنی دارد و تماشای بازیش همیشه لذتبخش است. مسی یکی از بهترین‌های تاریخ است و مانند رونالدو الهامبخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان.
چقدر افتخار می‌کنید که در کنار این دو اسطوره هستید؟
این یک افتخار بزرگ است. فوتبال همیشه بخش بزرگی از زندگی من بوده است و بودن در کنار بازیکنانی مانند رونالدو و مسی باعث می‌شود تمام تلاش من ارزش پیدا کند. این دستاورد برای من چیزی بیش از یک عدد است. این گواهی بر عشقی است که من به فوتبال دارم.
بیست سال از شاهکار تاریخی شما می‌گذرد. این موضوع چه احساسی به شما می‌بخشد؟
گذر زمان به من یادآوری می‌کند که این لحظه‌ها چقدر زودگذرند. با این حال هر بار که به آن دستاوردها فکر می‌کنم، لبخندی بر لبانم جاری می‌شود. از اینکه بخشی از تاریخ فوتبالم احساس غرور می‌کنم و از لحظاتی که فوتبال به من داده، سپاسگزارم.