بزرگنمايي:

پیام خوزستان - ایسنا / ستاره‌شناسان از ماه دوم زمین در حال دور شدن از زمین عکس گرفتند.
ستاره شناسان از «تلسکوپ دو متری دوقلو» برای گرفتن تصویری از خداحافظی سیارک PT5 2024 استفاده کردند.
به نقل از اسپیس، این ماه کوچک که با عنوان «ماه دوم زمین» نیز شناخته می‌شود، نزدیک به دو ماه در دام گرانش زمین گرفتار شده بود و سرانجام از ما خداحافظی کرد و پیش از بازگشت به منظومه شمسی، در تصویر جدیدی از تلسکوپ دو متری دوقلو در اسپانیا شکار شد.
سیارک نزدیک به زمین 2024 PT5 در 29 سپتامبر 2024 تحت تأثیر گرانش سیاره ما به دام افتاد. از آغاز این رویداد، دانشمندانی که در حال مطالعه این «ماه دوم زمین» بودند، از جمله کارلوس دلا فوئنته مارکوس از دانشگاه کامپلوتنس(Complutense) مادرید، آگاه بودند که این یک «اقامت موقت» خواهد بود که بیش از چند هفته طول نمی‌کشد.
این پیش‌بینی سرانجام در روز دوشنبه 25 نوامبر زمانی که PT5 2024 زمین را ترک کرد تا به خانه خود در کمربند سیارکی آرجونا بازگردد، محقق شد. این کمربند سیارکی در مداری نزدیک به زمین در فاصله متوسطی در حدود 150 میلیون کیلومتر از خورشید به دور آن می‌چرخد.
سیارک «ماه کوچک» از کمربند سیارکی آرجونا(Arjuna) سرچشمه می‌گیرد که یک کمربند سیارکی ثانویه ساخته شده از سنگ‌های فضایی است که در مداری بسیار شبیه به مدار زمین به دور خورشید می‌گردند و در فاصله متوسط ​​​​حدود 150 میلیون کیلومتر از خورشید قرار دارند.
این سیارک با عرض تنها 37 فوت برای اکثریت آسمان‌نگاران واضح نبود.
مارکوس و همکارانش آن را با تلسکوپ دو متری دوقلوی(TTT) مطالعه کردند. این کار به این تیم اجازه داد تا تعدادی اکتشاف در مورد این سیارک انجام دهند، از جمله این واقعیت که ترکیب آن نشان می‌دهد که می‌تواند قطعه‌ای از ماه باشد که در اثر برخورد یک سیارک با ماه از آن جدا شده است.
نظریه اصلی شکل‌گیری ماه که «فرضیه برخورد غول‌پیکر» نامیده می‌شود، نشان می‌دهد که همدم وفادار زمین زمانی متولد شده که یک برخورد عظیم در حدود چهار میلیارد سال پیش، مواد مذاب را از زمین پخش کرده و در نهایت سرد و متراکم شده است. این بدان معناست که زمین احتمالاً پدربزرگ این «ماه دوم» یا «ماه کوچک» است.
منشاء گرفتن این قمر کوچک از ماه زمین، بیشتر توسط طیف‌های آن مشخص می‌شود که نشان می‌دهد ترکیب شیمیایی آن به خوبی با مواد ماه که توسط ماموریت‌های لونای روسیه و ماموریت‌های قمری آپولوی ناسا به زمین آورده شده است، مطابقت دارد.
رصد و تجزیه و تحلیل سیارک «PT5 2024» نشان می‌دهد که ممکن است از موادی که از ماه اصلی زمین پس از یکی از برخوردهای قدیمی که ماه را تحت تاثیر قرار داده است، متولد شده باشد، چرا که سطح آن مانند ماه دارای حفره‌ها و دهانه‌های برخوردی است.
این سیارک برای مدتی طولانی از زمین دور نخواهد ماند. بر اساس اطلاع ناسا، این سیارک در تاریخ 9 ژانویه 2025 نزد ما بازخواهد گشت. در آن زمان حتی به ما نزدیکتر خواهد شد و در فاصله 1.1 میلیون مایلی از زمین قرار خواهد گرفت. با این حال، این سیارک با سرعتی در حدود 3700 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند که نمی‌تواند توسط گرانش زمین به دام بیفتد و به عنوان ماه دوم ما عمل کند.
ناسا می‌گوید این سیارک پس از آن، دوباره در سال 2055 بازخواهد گشت. با این حال، در آن زمان نیز بدل به ماه دوم زمین نخواهد شد، زیرا بیش از 45 میلیون کیلومتر از سیاره ما فاصل خواهد داشت.
رویدادهای این «ماه کوچک» به دو دسته تقسیم می‌شوند. اول رویدادهایی که در طول آنها این سیارک، یک یا چند دور کامل سیاره ما را در طول یک یا چند سال دور می‌زند و دوم ملاقات‌های کوتاهی که در آن یک دور را کامل نمی‌کند.
مارکوس می‌گوید یک سیارک برای تبدیل شدن به یک «ماه کوچک» باید در محدوده 4.5 میلیون کیلومتری زمین قرار گیرد و با سرعتی در حدود 3540 کیلومتر در ساعت به زمین نزدیک شود که سرعتی نسبتاً کم است.
این شرایط توسط PT5 2024 در تاریخ 29 سپتامبر 2024 برآورده شد که نشان دهنده آغاز ملاقات کوتاه آن با زمین بود و این ملاقات روز 25 نوامبر، زمانی که آشفتگی‌های ناشی از گرانش خورشید مدار آن را مختل کرد، به پایان رسید.