بزرگنمايي:

پیام خوزستان - رژیم صهیونیستی و نخست وزیر جنایتکارش با این نگاه سخیف به زنان و کودکان و با این کارنامه در پاشیدن گرد مرگ به روی زندگی و با این سوابق در حبس، شکنجه و رفتارهای ضدانسانی تا چه اندازه می‌تواند ادعای دوستی و خیرخواهی بخصوص برای مردم ایران داشته باشد؟
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی برای سومین بار برای مردم ایران پیام فرستاد و مدعی شد که او به دنبال «صلح در خاورمیانه» است.
آما آنچه گسیختگی از واقعیت در ذهن نتانیاهو را بیش از هر چیز نمایان می‌کند بخشی از پیام او است که می‌گوید اسرائیل به دنبال «دفاع از تمدن در برابر بربریت» است و می‌خواهد برای مردم ایران آینده‌ای از «زن، زندگی و آزادی» به ارمغان بیاورد.
«زن» در سرزمین‌های تحت اشغال نتانیاهو چقدر در امان است؟
نتانیاهو در حالی تلاش کرده خود را منادی زندگی برای زنان جا بزند که در حال اجرای سیاست پاکسازی نژادی در نوار غزه است و تا به حال بنا به گزارش‌ها بیش از 45 هزار نفر را به شهادت رسانده که اکثریت آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند.
حدود 10 روز پیش از این سازمان «کمیته نجات بین‌المللی» گزارش داد که زنان باردار و مادران در غزه با وضعیت دشواری برای محافظت از خودشان و کودکانشان مواجه هستند.
مطابق گزارش این سازمان در غزه تقریباً 183 زن در هر روز زایمان می‌کنند در حالی که تقریباً هیچ دسترسی به پزشک یا مراقبت‌های پس از زایمان برای آنها وجود ندارد. کمیته نجات همچنین گفته که برخی از زنان بدون بی‌هوشی به بخش سزارین منتقل می‌شوند.
گزارش‌ها همچنین حاکی است صدها تن از زنان باردار در نوار غزه نوزادان یا جنین‌های خود را در نتیجه بمباران و تجاوزات وحشیانه صهیونیست‌ها از دست داده‌اند.
«ریم سالم» گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور خشونت علیه زنان چندی پیش گفت: «وضعیت زنان فلسطینی آزمونی است که جامعه جهانی در آن شکست خورده و زنان در نوار غزه در سایه کمبود شدید همه امکانات، در شرایطی کاملا غیرانسانی زندگی می‌کنند.»
زنان فلسطینی در نوار غزه از ابتدایی‌ترین امکانات و لوازم بهداشتی محروم هستند و این فاجعه‌بار است. تجاوز به کرامت و حقوق زنان فلسطینی توسط اسرائیل از 7 اکتبر تاکنون ابعاد وحشتناکی به خود گرفته است.
نتانیاهو و معنای توهین به مفهوم «زندگی»
احتمالاً نیازی به یادآوری نیست که نام نتانیاهو و رژیم صهیونیستی این روزها بزرگترین توهین به مفهوم «زندگی» است. مشخص است رژیمی که کارخانه نسل‌کشی راه انداخته، 85 هزار تن بمب بر سر مردم عادی غزه فرو می‌ریزد و شهرهای آن‌ها را چنان ویران می‌کند که به گفته مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا فراتر از ویرانی‌های آلمان در جریان جنگ جهانی دوم است، بیمارستان‌ها را بر سر مجروحان و بیماران آوار و بنا به اعلام دادگاه بین‌المللی لاهه از گرسنگی به عنوان سلاح استفاده و از ورود دارو و غذا جلوگیری می‌کند روشن است که چه معنایی از «زندگی» در قاموس فکری‌اش دارد. 
سازمان پزشکان بدون مرز گزارش داده رژیم اسرائیل بیش از 66 درصد از کل ساختمان‌ها را در غزه نابود کرده است. این سازمان در گزارشی نوشته است: «برخی از همکاران ما در غزه می‌گویند که تهاجم اسرائیل چطور تار و پود جامعه را نابود کرده، امیدهای مردم به آینده را بر باد داده و خاطراتشان از گذشته را زدوده است.»
طنز «آزادی» در کلام نتانیاهو
به همین قیاس، دم زدن رژیم صهیونیستی از «آزادی» هم طنزی خنده‌دار است. رژیم صهیونیستی از آغاز جنگ غزه فلسطینی‌ها را به طور دسته‌جمعی دستگیر و بازداشت کرده و آنها را تحت شکنجه‌های غیرانسانی قرار داده است.
سازمان عفو بین‌الملل گزارش داده که تنها در هفته‌های بعد از 7 اکتبر هزاران کارگر غزه‌ای که در فلسطین اشغالی زندگی می‌کنند بازداشت یا ناپدید شده‌اند. رژیم صهیونیستی علاوه بر این اقدام به بازداشت دسته‌جمعی فلسطینی‌ها در کرانه باختری کرده است.
گزارش سازمان‌های بین‌المللی حاکی است رژیم صهیونیستی بعد از 7 اکتبر سازمان زندان‌های رژیم زندان‌ها را علاوه بر شکنجه دادن و گرسنگی دادن به ویژه در زندان «سدی تیمان» در شرایط غیرانسانی قرار داده است.
در تاریخ نهم مرداد 1403 روزنامه صهیونیستی هاآرتص گزارش داد دست‌کم 36 اسیر فلسطینی که از زمان آغاز تجاوز اسرائیل به نوار غزه در پایگاه نظامی سدی تیمان در بازداشت به سر می‌بردند بر اثر آزار و شکنجه نظامیان اسرائیلی به شهادت رسیده‌اند.
همچنین هیئت امور اسرا و بازداشت شدگان فلسطینی گزارش داده که رژیم اشغالگر از بیماری «گال» به عنوان ابزاری برای آزار و شکنجه بازداشت شدگان و اسرای فلسطینی استفاده می‌کند. این فلسطینی‌ها به دلیل شرایط وحشتناک بهداشتی و محرومیت از هرگونه امکانات در این زمینه، به وفور به بیماری گال مبتلا شده‌اند.
حال جای طرح این پرسش است رژیمی با این نگاه سخیف به زنان و کودکان و با این کارنامه در پاشیدن گرد مرگ به روی زندگی و با این سوابق در حبس، شکنجه و رفتارهای ضدانسانی تا چه اندازه می‌تواند ادعای دوستی و خیرخواهی داشته باشد.